Henry Clinton (1730–1795): Różnice pomiędzy wersjami

'''Henry Clinton''' (ur. [[16 kwietnia]] [[1738]], zm. [[23 grudnia]] [[1795]]) był– brytyjskimbrytyjski [[generał]]em.

W 1775 generałowie Clinton, [[William Howe]] i [[John Burgoyne]] przybyli by swymi wojskami wzmocnić siły brytyjskie w Ameryce Płn przed spodziewaną wojną z kolonistami. Wyróżnił się w [[Bitwa o Bunker Hill|bitwie o Bunker Hill]] (1775), za co awansował na najważniejszego dowódcę po gen. HowemHowe'em. Z kolei za swój udział w bitwie pod Long Island (1776) został mianowany generałem-pułkownikiem (''Lieutenant General'') i uzyskał szlachectwo. W 1776 Clinton bez powodzenia atakował Sullivans Island niedaleko [[Charleston (Karolina Południowa)|Charleston]] i zdobył [[Newport (Rhode Island)|Newport]].

W latach [[1778]]-[[1782]] Clinton był naczelnym dowódca sił brytyjskich w Ameryce. Clinton brał udział w wyprawie na Nowy jork, którą prowadził [[William Howe]] w sierpniu 1776 roku. Clinton często krytykował metody walki Howe'a. W maju 1778 roku zastąpił go ostatecznie na stanowisku naczelnego dowódcy wojsk brytyjskich w Ameryce, gdy Howe przegrał pod Saratogą.

Klęska pod Saratogą spowodowała przyłączenie się Francji do wojny, dowództwo nakazało więc Clintonowi odesłanie 5.000 żołnierzy ze swej armii do obrony Karaibów. Z tak uszczuploną armią musiał wycofać się spod Filadelfii, jednak nadal mógł skutecznie walczyć z Washingtonem, co udowodniła min. [[bitwa o Monmouth]]. Nową kwaterę główną założył w Nowym Jorku. W 1779 przeniósł teatr działań wojennych na południe. On i gen. [[Charles Cornwallis]] zdobyli [[Charleston (Karolina Południowa)|Charleston]] w [[1780]]. Następnie Clinton powrócił do Nowego Jorku. Obaj dowódcy nieustannie się ze sobą kłócili.