Roadrunner Records: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Wydawani artyści: drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
m →Wydawani artyści: drobne redakcyjne, drobne merytoryczne |
||
Linia 19:
Do jej wczesnych sukcesów zaliczają się albumy takich artystów jak [[King Diamond]] (pierwszy artysta Roadrunnera, który dostał się na listę Billboard Top 200) oraz [[Annihilator]]. Pod koniec lat osiemdziesiątych ukazały się płyty ''[[Slowly We Rot]]'' zespołu [[Obituary]] oraz ''[[Beneath the Remains]]'' formacji [[Sepultura]].
W latach dziewięćdziesiątych dołączyły do nich [[Deicide]], a przede wszystkim [[Type O Negative]] oraz [[Biohazard]], wtedy też niektóre z zespołów Roadrunnera zdołały zaistnieć nawet w mainstreamie, szczególnie [[Sepultura]] i [[Type O Negative]]. Album ''[[Chaos A.D.]]'' Sepultury (1993) był pierwszym wydawnictwem Roadrunnera, które przebiło się do pierwszej czterdziestki listy [[Billboard (magazyn)|Billboardu]], a Type O Negative otrzymał złotą płytę amerykańskiej organizacji [[RIAA]] za album [[Bloody Kisses]] (1993). Następne ważne albumy, które wydała wytwórnia Roadrunner Records to: ''[[Rivers Runs Red]]'' (1993) zespołu [[Life of Agony]], ''[[Burn My Eyes]]'' (1994) zespołu [[Machine Head]] i ''[[Demanofacture]]'' (1995) zespołu [[Fear Factory]]. W roku [[1999]] [[Slipknot]] przyniósł Roadrunnerowi kolejny wielki sukces, wydając album ''[[Slipknot (album)|Slipknot]]'', który otrzymał w USA status Platynowej Płyty.
Nie mniej ważnym dla Roadrunnera okazał się wykonujący znacznie lżejszą muzykę zespół [[Moloko]], który – podobnie jak w ostatnich latach [[Nickelback]] – był i wciąż grany jest w mainstreamowych stacjach radiowych na całym świecie.
| |||