Athribis (Dolny Egipt): Różnice pomiędzy wersjami

 

 

 

Od [[1957]] [[koncesja|koncesję]] w Tell Atrib uzyskała polska misja [[Archeologia|archeologiczna]]. Odsłoniła ona m.in.: świątynię z czasów faraona [[Ahmose]] , a w niej złote plakietki z kartuszem władcy stanowiące depozyt fundacyjny, ponadto piece do wypalania [[wapno|wapna]] z czasów rzymskich, fragmenty murów z cegły, monumentalne łaźnie z [[marmur]]owymi kolumnami (okres grecko-rzymski) i liczne zabytki z Epoki Późnej (ok. 730-330 p.n.e.) . W l. [[1985]] – [[1995]] pracowała tutaj polsko-egipska archeologiczna misja ratunkowa pod kierunkiem profesora [[Karol Myśliwiec|Karola Myśliwca]], której zadaniem była penetracja terenu zajmowanego przez rozbudowujące się miasto Benha. Polscy archeolodzy odsłonili wielką dzielnicę rzemieślników i artystów, której najciekawszym punktem okazała się łaźnia publiczna i jej zachowana zawartość. Znaleziono gliniane, kamienne i fajansowe figurki [[Erotyka (sztuka)|erotyczne]]: posążki mężczyzn z ogromnym [[fallus]]em i kobiet z odsłoniętym łonem. Odkopano też [[stela|stele]], czyli zdobione tabliczki z wizerunkami nagich kobiet, symbolizujących egipską boginię płodności [[Izyda|Izydę]], identyfikowaną z grecką [[Afrodyta|Afrodytą]]. Łaźnia była miejscem spotkań stowarzyszenia dionizyjskiego, którego członkowie w ramach oddawania czci bogu odprawiali rozmaite rytuały, w tym uprawianie miłości czy też zanurzanie się w basenach z magiczną wodą oraz odprawianie modłów przy figurkach bogów, które miały mieć nadprzyrodzoną moc i dawać zdrowie i płodność.