Zespół Ohtahary: Różnice pomiędzy wersjami

'''Zespół Ohtahary''' (wczesnoniemowlęca encefalopatia padaczkowa, [[język angielski|ang.]] Ohtahara syndrome, early infantile epileptic encephalopathy with burst-suppression, EIEE) – zespół padaczkowy objawiający się klinicznie w pierwszych trzech miesiącach życia, zazwyczaj jeszcze w okresie noworodkowym. Etiologia nie jest do końca wyjaśniona; uważa się, że podłożem EIEE mogą być zaburzenia metaboliczne lub [[wady wrodzone]] ośrodkowego układu nerwowego. Nie stwierdzono do tej pory genetycznych uwarunkowań zespołu Ohtahary. Napady padaczkowe w EIEE najczęściej mają charakter napadów nieświadomości, [[mioklonie|mioklonii]], napadów tonicznych i toniczno-klonicznych, częściowych złożonych, niekiedy wtórnie uogólnionych. Leczenie jest trudne; możliwości terapeutyczne są ograniczone. Stosuje się [[leki przeciwdrgawkoweprzeciwpadaczkowe]] i [[kortykosteroidy]]. Z biegiem czasu EIEE ewoluuje w kierunku innych zespołów padaczkowych, zazwyczaj są to [[zespół Westa]] lub [[zespół Lennoxa-Gastauta]]. EIEE opisał jako pierwszy w [[1976]] roku [[Japonia|japoński]] [[epiileptologia|epileptolog]] OhtaharaShunsuke Ōtahara i wsp.<ref>Ohtahara S, Ishida T, Oka E, Yamatogy Y, Inoue H. On the specific age-dependent epileptic syndromes: the early-infantile epileptic encephalopathy with suppression-burst. No To Hattatsu ;8:270-80 (1976)</ref>.