Zatrute pióro (powieść): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Addbot (dyskusja | edycje)
m Bot: Przenoszę 14 linków interwiki do Wikidata, znajdziesz je teraz w zasobie d:q1215982
Zatrute pióro (ang. The Moving Finger) - powieść Agathy Christie wydana w 1942 roku. Pojawia się w niej panna Jane Marple, detektyw-amator. Jerry Burton jest młodym, zapalonym lotnikiem. Niestety, staje się ofiarą wypadku, z którego ledwie wychod
Znacznik: usuwanie kategorii (filtr nadużyć)
Linia 1:
'''Zatrute pióro''' ([[język angielski|ang.]] ''The Moving Finger'') – powieść [[Agatha Christie|Agathy Christie]] wydana w [[1942]] roku. Pojawia się w niej panna [[Jane Marple]], [[detektyw]]-amator.
 
Zatrute pióro (ang. The Moving Finger) - powieść Agathy Christie wydana w 1942 roku. Pojawia się w niej panna Jane Marple, detektyw-amator.
== Fabuła ==
Jerry Burton, młody lotnik, po wypadku samolotowym wyjeżdża z siostrą, Joanną, do Lymstock, aby wykurować się i odpocząć. Okazuje się jednak, że w tym małym i cichym miasteczku ktoś rozsyła ohydne anonimy. Wkrótce dochodzi do tragedii: pani Symminghton po otrzymaniu listu popełnia samobójstwo. Kto z mieszkańców Lymstock jest autorem anonimów? Panna Marple pomaga rozwiązać zagadkę.
 
Jerry Burton jest młodym, zapalonym lotnikiem. Niestety, staje się ofiarą wypadku, z którego ledwie wychodzi cały. Lekarz zaleca mu wyjechać na dłuższy czas z hałaśliwego miasta w jakąś spokojną okolicę, by wykurować się i odpocząć. Burton wyjeżdża zatem wraz z towarzyszącą mu siostrą, Joanną do malutkiej wioski, Lymstock. Wynajmują tam na jakiś czas niewielki domek od starszej kobiety. Rychło jednak okazuje się, że Jerry'emu nie dane będzie zaznać spokoju w tej sennie wyglądającej miejscowości.
[[Kategoria:Utwory kryminalne Agathy Christie]]
W Lymstock już od pewnego czasu ktoś rozsyła obrzydliwe anonimy niemalże do wszystkich mieszkańców. Jerry i Joanna również otrzymują swoją porcję zaraz po przyjeździe. Tajemniczy autor celnie wybiera słabe punkty swoich ofiar i uderza pisemnie z wielką siłą. Jerry Burton, znudzony zalecanym przez lekarza "spokojnym trybem życia", postanawia odnaleźć autora liścików.
[[Kategoria:Powieści Agathy Christie]]
Sytuacja na dobre przestaje być zabawna, kiedy jedna z mieszkanek, pani Symmington po otrzymaniu obraźliwego anonimu odbiera sobie życie. Teraz do sprawy włącza się policja. Mimo intensywnej pracy policyjnych grafologów, autor liścików wciąż pozostaje nieuchwytny. Udaje się jedynie ustalić, że z całą pewnością jest to kobieta.
[[Kategoria:Powieści z 1942]]
Po pewnym czasie zamordowana zostaje młoda służąca państwa Symmingtonów, Agnieszka. Okazuje się, że prawdpodobnie w dzień śmierci pani Symmington widziała ona osobę, która podrzucała liścik. Teraz wiadomo już, że przestępca gra o wszystko - nie może za żadną cenę wpaść w ręce policji, ponieważ odpowie już nie tylko za obelgi, ale za zabójstwo. To powoduje, że może być gotowy na wszystko.
Jerry również bardzo angażuje się w sprawę. Dodatkowym celem dla niego jest chęć wykrycia osoby, odpowiadającej za śmierć pani Symmington, w której córce, Megan lotnik z czasem się zakochuje.
Po pewnym czasie niesłuszne oskarżenia padają pod adresem Aimee Gryfith, siostry miejscowego doktora, kobiety niezwykle szanowanej w Lymstock. Aimee zostaje zatrzymana i osadzona w areszcie, nikt nie jest jednak skłonny uwierzyć w jej winę. Żona proboszcza angażuje do sprawy swoją dawną przyjaciółkę, niezrównaną detektyw-amator, pannę Jane Marple.
 
Rozwiązanie
Sprawcą jest mąż zmarłej kobiety, Richard Symmington. Tak naprawdę pani Symmington nie odebrała sobie życia, lecz została przez niego zamordowana. Rozsyłane wcześniej anonimy służyły jako pretekst, dla których jego żona jakoby zdecydowała się popełnić samobójstwo. Morderca rozsyłał je także na ślepo po całej wiosce wyłącznie dla odwrócenia od siebie uwagi.
Służąca Agnieszka nie zginęła, jak twierdziła policja dlatego, że widziała kogoś siedząc w oknie, ale dlatego, że... nie widziała tam nikogo, co jednoznacznie rzucałoby podejrzenia na Symmingtona.
Richardowi Symmingtonowi przez cały czas udawało się unikać podejrzeń dzięki poświadczenia grafologów o tym, że listy z pewnością pisała kobieta. Tymczasem nie były one autorstwa samego Symmingtona, lecz wzięte ze starej książki, autorstwa kobiety.