Laban: Różnice pomiędzy wersjami

Mieszkał w [[Paddan-Aram]] (Rdz 28,5), Biblia określa go mianem ''[[Aramejczycy|Aramejczyka]]'' (Rdz 25,20). Po raz pierwszy pojawia się w scenie zaślubin Rebeki z [[Izaak]]iem (Rdz 24,29-6029–60). Przywitał przybysza i ugościł go, a następnie zgodził się na zaaranżowanie małżeństwa swojej siostry.

Gdy [[Jakub (postać biblijna)|Jakub]] uciekł z domu po skradnięciu ojcowskiego błogosławieństwa, za radą matki udał się do swojego wuja Labana. Ten przyjął siostrzeńca do swojego domostwa. W zamian za siedmioletnią służbę zgodził się oddać Jakubowi za żonę swoją córkę Rachelę, w noc poślubną oszukał go jednak i wysłał mu Leę. Oburzonemu zięciowi odparł, iż zwyczaj nakazuje wydać za mąż najpierw starszą córkę i dopiero po kolejnych 7 latach służby oddał mu jako drugą żonę Rachelę (Rdz 29). Kiedy po upływie ustalonego okresu Jakub zapragnął wrócić do ojczyzny, Laban próbował różnymi sposobami zatrzymać go u siebie. Ostatecznie zgodził się na zaproponowany przez zięcia układ: Labanowi miały przypaść spośród stad zwierzęta białe i czarne, zaś Jakubowi płowe i cętkowane. Choć pozornie Laban wyszedł na tym podziale lepiej, Jakub dzięki zmyślnej krzyżowce tak pomnożył swoje stada, iż stały się większebardziej liczne od Labanowych (Rdz 30,25-4325–43).

KiedyPo tym, jak synowie Labana zaczęli szemrać przeciw Jakubowi, ten za radą [[Jahwe|Boga]] zabrał żony z dziećmi i uciekł od Labana (Rdz 31,1-181–18). Przed ucieczką Rachela ukradła ojcu czczone przez niego ''[[terafim]]'' – posążki bóstw domowych (Rdz 31,19). Gdy Laban po trzech dniach dowiedział się o ucieczce zięcia, ruszył za nim w pościg, doganiając go na wyżynie Gilead (Rdz 31,22-2422–24). Po wyrzutach zrobionych Jakubowi zażądał oddania ''terafim'', Rachela jednak ukryła je pod swoim siodłem i mimo przeszukania całego obozu Laban nie odnalazł zguby (Rdz 31,25-3525–35). Ostatecznie zawarł przymierze z zięciem i powrócił do swojego kraju. Na jego pamiątkę ustawiono stelę i usypano kopiec kamieni, któremu Laban nadał nazwę ''Jegar Sahaduta'', zaś Jakub – ''Galed'' (Rdz 31,43-5343–53).