Grafologia (kryminalistyka): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Grafologia w Drugiej Rzeczypospolitej: edycja hasła |
→Grafologia w Drugiej Rzeczpospolitej: edycja hasła |
||
Linia 6:
W Polsce oraz innych krajach w latach dwudziestych i trzydziestych XX wieku, kiedy w pełni rozwinęły się wspomniane nauki ukazywało się kilka czasopism, w których publikowano wyniki najnowszych badań naukowych zawierających wiele cennych materiałów, wskazówek i zasad określających sposoby postępowania w kierunku zdemaskowania sprawcy. Osobną grupą były monografie, studia i podręczniki dla pracowników wymiaru sprawiedliwości oraz służb strzegących bezpieczeństwa wewnętrznego. Publikacje tego typu miały wskazywać właściwe metody działania w walce z przestępczością, wdrażać najnowsze osiągnięcia nauki do praktyki i codziennej pracy oraz stale edukować wspomniane służby w imię maksymy, że funkcjonariusz powinien być zawsze krok do przodu w rywalizacji z przestępcą.
Do najważniejszych prac z dziedziny grafologii w dwudziestoleciu międzywojennym należała praca [[Henryk Kwieciński|Henryka Kwiecińskiego]] "Grafologia sądowa" (Warszawa 1933). W książce tej autor daje ogólny pogląd na pracę biegłego sądowego w dziedzinie badań porównawczych pisma ręcznego i maszynowego oraz w wypadkach badań sfałszowanych dokumentów. Książka przeznaczona była przede wszystkim dla użytku organów śledczych, palestry itp. Monografia wydana została bardzo starannie, zawiera szereg dobrych ilustracji z praktyki autora, wykazujących, że praca biegłego sądowego nie tylko wymaga właściwej umiejętności, ale również odpowiedniej aparatury. Zarzuty, jakie można postawić omawianej książce to niezbyt szczęśliwie dobrany tytuł. Należy, bowiem zaznaczyć, że pod miano ,,grafologii” nawet z przymiotnikiem ,,sądowej” nie można podciągnąć ekspertyz ani fałszerstw pieczęci ani pisma maszynowego.
== Cechy różnicujące pismo ==
| |||