David Moncoutié: Różnice pomiędzy wersjami

'''David Moncoutié''' (ur. [[30 kwietnia]] [[1975]] w [[Provins]]) – były [[Francja|francuski]] [[kolarstwo szosowe|kolarz szosowy]], czterokrotny triumfator klasyfikacji górskiej wyścigu [[Vuelta a España]] . Karierę zawodową rozpoczął w [[Cofidis (grupa kolarska)|Cofidisie]] w [[1997]] roku i broniłścigał ichsię w barwach tej drużyny do końca kariery w 2012 roku. Specjalizował się w jeździe po górach, wygrywał etapy [[Tour de France]], [[Vuelta a España]] oraz klasyfikacje generalne mniejszych wyścigów etapowych jak [[Tour de l'Ain]] czy [[Route du Sud]].

Moncoutié pochodzi z rodziny bez kolarskich tradycji. Jego rodzina pracowała na poczcie, a on sam także miał znaleźć tam zatrudnienie. Do 16 roku życia grał tylko w piłkę nożną. Kolarstwem zainteresowali go koledzy, co zaowocowało tym, że młody David dołączył do lokalnego klubu, szybko osiągając sukcesy na lokalnej arenie.

W wieku 19 lat przestał zupełnie grać w piłkę i przerzuciłskupił się na rowertreningach na rowerze. W 1995 roku przeniósł się do większego klubu, jednocześnie podejmując pracę na poczcie. Swoje podejście do kolarstwa tłumaczył w ten sposób:

:: ''Od samego początku, kolarstwo było dla mnie przyjemnością. Kiedy zaczynałem, nie myślałem sobie, że np. kiedyś wystartuję w Tour de France. W jakimś sensie, jestem weekendowym kolarzem, który jeździ rowerem w sobotę i niedzielę, tak dla przyjemności. Ok, w miarę upływu czasu bierzesz na siebie większą odpowiedzialność i traktujesz to jak pracę. Ale dla mnie najważniejsze jest, żeby mieć z tego radość.''

W 1996 roku Moncoutié miał już we Francji reputację niezłego górala. Niedługo przed krajowymi mistrzostwami skontaktował się z nim Cyrille Guimard, który zaproponował mu podpisanie kontraktu z Cofidisem. Doszło do porozumienia i od sezonu 1997 David rozpoczął występy w barwach francuskiej ekipy.

Przez następne cztery lata zajmował miejsca w czołówkach tygodniowych wyścigów etapowych, wygrywając od czasu do czasu górskie etapy. W 2002 roku ukończył na 13. miejscu [[Tour de France 2002|Tour de France]], co skwitował stwierdzeniem: ''Nie jestem w stanie jechać z najlepszymi''<ref name="lee">L'Équipe, Francja, 27 lipca 2005</ref>.

Następny sezon rozpoczął od zwycięstwa w [[GP di Lugano]], jednak równa jazda w pierwszej części sezonu nie przełożyła się na wynik w Tour de France. JednakMimo to już w 2004 roku udało mu się wygrać etap [[Tour de France 2004|''Wielkiej Pętli'']]. Wyczyn ten powtórzył w 2005rok rokupóźniej, przechodząc równocześnie do historii, gdyż uczynił to w dzień święta narodowego Francji -– [[14 lipca]] -– dzień zdobycia Bastylii. Poprzednim francuskim zawodnikiem, który tego dokonał był [[Laurent Jalabert]] w [[Tour de France 2001|2001]] roku. Moncoutié tak opowiadał o swoim szóstym występie w największym wyścigu świata:

Powrót do wielkiej formy przypadł na jesień 2008. Francuz pojechał świetną [[Vuelta a España 2008|Vueltę]], zajął 8. miejsce w klasyfikacji generalnej i zdobył koszulkę najlepszego górala. Dobry występ przypieczętował wygraną w Pirenejach -– na 8. etapie, po samotnej wspinaczce na Pla de Beret.

W 2009 roku zajął drugie miejsce w wyścigu [[Tour du Haut Var]], wygrał etap podczas głównego sprawdzianu przed Tour de France -– [[Critérium du Dauphiné Libéré]], ale celem sezonu pozostała ponownie Vuelta. Po spokojnym ukończeniu [[Tour de France 2009|''Wielkiej Pętli'']] i podium w [[Tour de l'Ain]], Moncoutié ruszył do Hiszpanii. Ponownie nie pozostawił wątpliwości, kto zasługuje na pomarańczową koszulkę. Do tego ponownie wygrał etap (tym razem 13.), a przed zwycięstwem na 8. odcinku powstrzymał go tylko atak [[Damiano Cunego]], który minął potwornie zmęczonego Francuza na ostatnim kilometrze.

W kolejnych latach Moncoutié jeździł według podobnego schematu. Na początku 2010 roku stanął na najniższym stopniu podium w [[Presidential Cycling Tour of Turkey|Tour of Turkey]], ustępując jedynie [[Giovanni Visconti (kolarz)|Giovanni Viscontiemu]] i [[Tejay van Garderen|Tejay'owi van Garderenowi]]. W czerwcu triumfował w [[Route du Sud]], co skłoniło go do deklaracji, w której stwierdził, że wolałby jechać Tour niż Vueltę. Szybko jednak się z niej wycofał, zapowiadając, że przygotuje się do następnej edycji ścigania we Francji. W sierpniu ponownie stanął na podium [[Tour de l'Ain]]. Na [[Vuelta a España 2010|Vueltę]] przyjechał w dobrej dyspozycji, co zaowocowało zwycięstwem etapowym na odcinku zakończonym trudnym podjazdem pod Xorret del Cati. Francuz wygrał po ucieczce z przewagą 54 sekund nad liderami, którzy chcieli rozegrać finisz we własnym gronie. Ponownie triumfował też w klasyfikacji górskiej, dwukrotnie zajmując czwarte miejsce na górskich etapach, w tym raz na szczycie słynnego podjazdu Peńa Cabarga. W klasyfikacji generalnej uplasował się na przyzwoitym 13. miejscu.

Rok 2011 to 14. sezon Moncoutié w zawodowym peletonie. Rozpoczął go od zwycięstwa w [[Tour Méditerranéen]], które zapewnił sobie wygrywając jeden z etapów. Podczas [[Tour de France 2011|Tour de France]] za cel postawił sobie etapowe zwycięstwo. Do ofensywy przeszedł na 13. etapie, prowadzącym z [[Pau]] do [[Lourdes]], podczas którego kolarze mieli do pokonania słynny Col d'Aubisque i jego zjazd. Ucieczka z rodakiem, [[Jérémy Roy|Jérémym Roy]], wyglądała dobrze, ale nie powiodła się. Na zjazdach obu Francuzów minął świetnie zjeżdżający [[Thor Hushovd]]. Moncoutié finiszował drugi.

Moncoutié znany jest ze skromności, spokojnych i rzeczowych wypowiedzi, a także braku większego zainteresowania sprzętem kolarskim. Mówi się o nim jako o kolarzu weekendowym, który jeździ dla przyjemności i który nie bawi się w eksperymentowanie ze środkami wspomagającymi. Jego nazwisko nigdy nie pojawiało się w kontekście afer dopingowych, nawet gdy te miały miejsce w Cofidisie. Ludzie związani z jego drużyną i światowym peletonem są jednomyślni -– Moncoutié to zawodnik czysty, który nigdy nie brał dopingu.

Mając na koncie cztery koszulki najlepszego górala hiszpańskiej Vuelty, jest silnie kojarzony z tym wyścigiem i samotnymi rajdami na górskich etapach -– po punkty w klasyfikacji i etapowe skalpy.