StarLAN: Różnice pomiędzy wersjami

W połowie lat osiemdziesiątych dwudziestego wieku Tim Rock ([[AT&T]]), Richard Bennett oraz Pat Thaler ([[Hewlett-Packard|HP]]) wraz z innymi członkami komitetu standaryzacyjnego [[Institute of Electrical and Electronics Engineers|IEEE]] [[802.3]] rozwinęli StarLAN pracujący z prędkością 1[[megabit|Mb]]/s. Rozwiązanie to stało się oficjalnym standardem znanym jako 1BASE5 . Standard ten definiował sieć o szybkości 1Mb/s i zasięgu 500 [[metr]]ów, w której sygnał był przenoszony przy pomocy [[modulacja|modulacji]] w paśmie podstawowym. 1BASE5 został przyjęty i rozwinięty przez różne firmy m.in. [[Hewlett-Packard]] oraz [[Ungermann-Bass]].

StarLAN stanowił podstawę dla stworzenia późniejszego standardu [[10BASE10Base-T]]. Pierwotny schemat modulacji zastosowany w StarLAN stał się podstawą dla standardu 10BASE-T w wyniku dodaniu sygnału ''[[link beat]]'' ( umożliwiał łatwe wykrycie, czy kabel jest dołączony czy nie) oraz późniejszym zaimplementowaniu transmisji [[Dupleks (telekomunikacja)|full-duplex]] (dzięki której możliwy stał się jednoczesny odbiór i nadawanie).

Głównym celem projektantów StarLAN było stworzenie rozwiązania mogącego działać w tym samym medium, w której przesyłany był analogowy sygnał telefoniczny. Modulacja sygnału oraz para przewodów w skrętce, wykorzystana do jego przesyłania, musiały być tak dobrane, aby nie powodowały zakłóceń oraz nie były zakłócane, ani przez normalny analogowy sygnał rozmowy telefonicznej, ani przez 20[[Herc|Hz]], wysoko-napięciowy sygnał dzwonienia.

Aby podołać tym ograniczeniom ostatecznie zastosowano [[EIA/TIA/EIA-568B568-B|TIA-568B]] jako standard budowy kabli telekomunikacyjnych. W skrętce zbudowanej z czterech par skręconych przewodów, pary dwa oraz trzy (pomarańczowa i zielona) zostały wykorzystane do przenoszenia danych w sieci StarLAN. W punkcie końcowym, aby doprowadzić sygnał do dwóch miejsc docelowych, stosowano rozgałęziacz [[RJ45RJ-45]]. Takie proste połączenie przenoszenia sygnału mowy i danych w jednym kablu w krajach, w którym kable zakończone złączem RJ45 występowały powszechnie, w [[1984]] roku było uznawane za rozwiązanie rewolucyjne.