Botanicy w Polsce posługują się ustaloną tradycyjnie nomenklaturą zwyczajową (polskojęzyczną) kodyfikowaną w postaci list i słowników nazw<ref>{{cytuj książkę|imię=Zbigniew| nazwisko=Mirek |imię2=Halina |nazwisko2=Piękoś-Mirkowa |imię3=Adam |nazwisko3=Zając |imię4=Maria |nazwisko4=Zając |rok=2002 |tytuł=Vascular plants of Poland – a chekclistchecklist. Krytyczna lista roślin naczyniowych Polski |wydawca=IB PAN |isbn = 83-85444-83-1}}</ref><ref>{{cytuj książkę |nazwisko=Karpowiczowa (red.) |imię=Ludmiła |tytuł=Słownik nazw roślin obcego pochodzenia łacińsko-polski i polsko-łaciński |rok=1973 |wydawca=Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego |miejsce=Warszawa}}</ref><ref>{{cytuj książkę|imię=Alicja |nazwisko=Szweykowska |imię2=Jerzy (red.) |nazwisko2=Szweykowski |tytuł=Słownik botaniczny |edycja=wydanie II, zmienione i uzupełnione |miejsce=Warszawa |rok=2003 |wydawca=Wiedza Powszechna |isbn = 83-214-1305-6}}</ref>. Nazwy specjalistyczne różnych taksonów roślin w języku polskim nawiązują ściśle do nomenklatury naukowej kodyfikowanej w Międzynarodowym Kodeksie Nomenklatury Botanicznej. Analogicznie do nazw naukowych, ustalone są w języku polskim końcówki nazw zwyczajowych wskazujących kategorię klasyfikacyjną taksonów (rząd – końcówka "-owce", rodzina "-owate", podrodzina "-owe")<ref>{{cytuj książkę |imię=Jakub |nazwisko=Mowszowicz |tytuł=Zarys systematyki roślin |edycja=wydanie III |miejsce=Warszawa |rok=1982 |wydawca=Państwowe Wydawnictwo Naukowe |isbn=83-01-00798-7}}</ref>, w odniesieniu do gatunków stosowane są nazwy binominalne. Nazwy zwyczajowe dostosowywane są do zmian taksonomicznych i nomenklatorycznych w systematyce roślin (np. motylkowate → [[bobowate]], rdest sachaliński → [[rdestowiec sachaliński]]). Nazwy zwyczajowe publikowane w źródłach specjalistycznych uznawane są za „nazwy ważne”, podczas gdy reszta nazw zwyczajowych, podobnie jak w przypadku nazw naukowych uznawana jest za nazwy synonimiczne. W efekcie w języku specjalistycznym botaników stosowane jest z dużą konsekwencją swoiste nazewnictwo roślin w języku polskim, różniące się od powszechnego języka polskiego (np. rośliny z rodzaju "[[grzybienie]]" w [[Słownik języka polskiego|słowniku języka polskiego]] ma kilka określeń, uznawanych za synonimiczne lub wręcz błędne w języku specjalistycznym – "grzybień", "nenufar").
