Graham Bond Organisation: Różnice pomiędzy wersjami

| wykonawca = Graham Bond Organisation

| zdjęcie =

| tło = grupa_muzyczna

| opis_zdjęcia =

| link_do_zdjęcia =

| pseudonim =

| rok_założenia =

| rok_rozwiązania =

| pochodzenie = {{państwo|GBR}}

| gatunek = [[jazz -rock]], [[blues rock]]

| aktywność = 1964–1967

| wytwórnia =

| powiązania =

| albumy =

| single =

| członkowie =

| byli_członkowie =

| współpracownicy =

| wyróżniony_instrument =

| zespół =

| commons =

| cytaty =

| www =

'''Graham Bond Organisation''' – prekursorski [[jazz -rock]]owy i [[blues rock]]owy zespół brytyjski działający w latach 1964–1967.

Po odejściu w lutym 1963 r. od [[Alexis Korner's Blues Incorporated]] trójka wybitnych instrumentalistów: [[Graham Bond]] (wokalista, saksofonista i organista), [[Jack Bruce]] (basista, wokalista, harmonijka ustna) i [[Ginger Baker]] (perkusja) założyli grupę Graham Bond Trio. Po miesiącu dobrali gitarzystę [[John McLaughlin (muzyk)|Johna McLaughlina]] i zmienili nazwę na Graham Bond [[Quartet]]. Ta formacja przetrwała do września 1963 r. John McLaughlin zostaje zwolniony z grupy 'za„za nietrzymanie rytmu'rytmu”. Muzycy dobierają więc ich kolegę, także z grupy [[Alexis Korner|Alexisa Kornera]], wybitnego, nowatorskiego saksofonistę [[Dick Heckstall-Smith|Dicka Heckstalla-Smitha]].

W kwietniu 1964 r. grupa zmieniła nazwę na Graham Bond Organisation (lub Organization – używane były oba warianty słowa). We wrześniu 1965 r. z grupy odszedł Jack Bruce i został członkiem [[John Mayall]] Bluesbreakers. Bruce i Baker uwielbiali ze sobą grać, ale nienawidzili się jako ludzie. Dochodziło między nimi do bijatyk. Bruce zniszczył własnoręcznie zrobioną przez Bakera perkusję, a Baker rozwalił mu głowę czynelem<ref>http://twtd.bluemountains.net.au/cream/ginger1.htm.</ref>. Baker był także heroinowym towarzyszem Bonda. W miejsce Bruce'aBruce’a doszedł trębacz Mike Falana, którego trzej muzycy znali ze wspólnej gry w zespole Johnny Burch Octet w 1962 r.

W czerwcu 1966 odszedł z zespołu Ginger Baker zaproszony przez... Jacka Bruce'aBruce’a do powstającej pierwszej [[supergrupa|supergrupy]] rocka [[Cream]]. Na jego miejsce przyszedł znakomity jazzowy perkusista [[Jon Hiseman]]. W trzy miesiące później odchodzi Mike Falana i do lata 1967 r. zespół działał jako [[trio]]. Latem, na bardzo krótko, dołączył do grupy znany gitarzysta [[Jon Moorshead]]. Jednak tego samego lata w zespole pozostał sam Bond. Dick Heckstall-Smith odszedł do [[John Mayall|Johna Mayalla]], Jon Hiseman do Ian Bird Quintet, a potem do zespołu [[Georgie Fame|Georgiego Fame'aFame’a]], a Jon Moorshead do grupy Julian Covey & the Machine, a potem do [[Aynsley Dunbar Retaliation]].

Z powodu osobistych problemów Grahama Bonda, nałogu heroinowego i tendencji do autodestrukcji, zespół Graham Bond Organisation nigdy nie rozwinął się na miarę swych możliwości (dotyczy to także wszystkich zespołów Bonda). Tym niemniej 4 główne albumy GBO: ''Sound of '65'', ''There'sThere’s a Bond Between Us'', ''Solid Bond'' oraz koncertowy nagrany w klubie Klooks Kleek stanowią kamień milowy w historii brytyjskiego rocka. Brzmienie grupy było na owe czasy zupełnie unikalneunikatowe, a umiejętności muzyków przekraczały możliwości innych uczestników kształtującej się sceny rockowej, jazzrockowej i bluesrockowej.

* 1. I Saw Her Standing There/Farewell Baby 1963 (singel firmowany przez Duffy'egoDuffy’ego Powera)

* 4. Tell Me (I'mI’m Gonna Love Again)/Love Come Shining Through 4.1965

* 5. Lease on Love/My Heart'sHeart’s in Little Pieces 7.1965

* 7. You'veYou’ve Gotta Have Love Baby/I Love You 2.1967

{{przypisyPrzypisy}}

* Bob Brunning., ''Blues: the British Connection''., Helter Skelter Publishing, London, 2002, ISBN 1-900924-41-2.