Antoni Nowosielski: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
Nie podano opisu zmian
Linia 25:
 
==Posiadane dobra ziemskie==
Miasta Grodno, Wsielub, Oświeja i okoliczne dobra w guberni mińska, okolicy [[Nowogródek|Nowogródka]] były własnoscią rodzinną Antoniego kaztelana nowogródzkiego syna Wawrzyńca Nowosielskiego. Spisy i herbarze <ref>Bronisław Chlebowski, '' Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich '', Warszawa, 1895, t. 14, s. 65. </ref> zawierają informacje o dobrach ziemskich i majątkach. Miasto i okoice [[Wsielub]] o powierzchni 7582 [[Dziesięcina (miara powierzchni)|dziesięcin]] należące do rodziny Nowosielskich składały się z 52 wiosek, 595 domów, 1 miasto, 19 uroczysk, 10 folwarków. Tereny w początkach XVIII wieku te zamieszkiwało ok 3800 katolików i żydów całość. Od 1713 majątek ''( 8283,3 ha)'' należał do Nowosielskich, a następnie do Radziwiłłów. W 1746 r. Wsielub przeszedł we władanie jego syna Albrechta, a w latach 90 tych XVIII wieku do Pocieja.<br />
Właścicel m. Grodna, Wsielub, Oświej i okolicznych dóbr w guberni mińska, okolicy [[Nowogródek|Nowogródka]].
SpisyNabyte od rodziny Sapiehów m. [[Oświeja]] historyczne<ref>Bronisław Chlebowski, '' Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich '', Warszawa, 18951886, t. 147, s. 65743-744. </ref> zawierająz szczegółoweokolicznymi informacjerozległymi dobrami położone nad jeziorem oświejskim o majątkachpowierzchni ziemskich24814 dzies ''(27109,29 ha)'', zawierały ok. Dobra750 mchrześcijan, ok. 1470 żydów. Na wielki majątek składały się 3 folwarki, 49 wsi, 623 domy, 2200 ludzi . W mieście [[WsielubGrodno]] ood powierzchni1700 roku nabyty 7582od [[DziesięcinaKrzysztof (miaraPotocki|Krzysztofa powierzchni)|dziesięcinPotockiego]] należacenależał do rodziny Nowosielskich składały sięjeden z 52 wiosekrynków, 595plac domów<ref>Jezry Gordziejew, 1'' miasto,Socjotopografia 19Grodna uroczysk,w 10XVIII folwarków.wieku'', TerenyWydawnictwo w począktkachAdam XVIIIMarszałek, wieku2002, tes. zamieszkiwało132.</ref> okbył 3800zabudowany katolików9 ikamienicami żydówdo roku całość1726. OdRynek 1713z mająteknieruchomościami ''(pozostawał 8283,3w ha)''dobrach należałrodzinnych do A1752. Nowosielskiego,Łącznie amajątki następnierodzinne doNowosielskich M.w F.Wielkim Radziwiłła.Księstwie WLitewskim 1746wynosiły: r.3 Wsielubmiasteczka przeszedłok. we100 władaniewiosek, jego13 synafolwarków, Albrechta1218 domów, aok. 8000 ludzi pracuących w latachlicznych 90manufakturach tychi XVIIIfaktoriach wiekuna A.dobrach M.o Pociejapowierzchni ok.<br />36000 ha.
 
Nabyte od rodziny Sapiehów m. [[Oświeja]] <ref>Bronisław Chlebowski, '' Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich '', Warszawa, 1886, t. 7, s. 743-744. </ref> z okolicznymi rozległymi dobram położone nad j. oświejskim o powierzchni 24814 dzies ''(27109,29 ha)''.
zawierały ok. 750 chrześcijan, ok. 1470 żydów. Na wielki majątek składały się 3 folwarki, 49 wsi, 623 domy, 2200 ludzi.<br />
W mieście [[Grodno]] od 1700 roku nabyty od [[Krzysztof Potocki|Krzysztofa Potockiego]] należał do Nowosielskich jeden z rynków, plac <ref>Jezry Gordziejew, '' Socjotopografia Grodna w XVIII wieku'', Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002, s. 132.</ref> był zabudowany 9 kamienicami do roku 1726. W dobrach rodzinnych rynek z nieruchomościami jeszcze pozostawał do 1752.<br />
Łącznie dobra rodzinne Nowosielskich w Wielkim Księstwie Litewskim wynosiły: 3 miasteczka ok. 100 wiosek, 13 folwarków, 1218 domów, ok. 8000 ludzi pracuących w licznych manufakturach i faktoriach na dobrach o powierzchni ok. 36000 ha.
 
==Działaność filantropijna==
Antoni Nowosielski kasztelan nowogrodzki był wspólfundatoremwspółfundatorem zespołu kościelno-klasztornego o. Paulinów we Włodawie ufundowanego w kwocie 30 000 flp. przez Anielę z Zachorowskich Pociejową jej męża Ludwika Konstantego Pocieja zapisane 50 000 flp. oraz 10 000 talarów bitych (''91 000 flp'') od Antoniego Karola Nowosielskiego kasztelana nowogródzkiego w 1721. Dokument powyższy został wpisany do ksiąg grodzkich brzeskich 17 lutego 1722.
 
{{Przypisy}}