Frank Shields: Różnice pomiędzy wersjami

'''Francis Xavier Shields''' (ur. [[18 listopada]] [[1909]] w [[Nowy Jork|Nowym Jorku]], zm. [[19 sierpnia]] [[1975]] w Nowym Jorku), [[tenis]]ista [[Stany Zjednoczone|amerykański]], finalista [[Wimbledon]]u w grze pojedynczej, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]].

 

Praworęczny Amerykanin zapisał się w historii tenisa przede wszystkim przegranymi pojedynkami. W [[1931]], jako gracz nierozstawiony, awansował niespodziewanie do finału Wimbledonu po półfinałowym zwycięstwie nad doświadczonym Francuzem [[Jean Borotra|Jeanem Borotrą]] 7:5, 3:6, 6:4, 6:4. Doznał jednak kontuzji w meczu mikstowym i zrezygnował z występu w finale singla, stając się w ten sposób jedynym finalistą Wimbledonu, który oddał mecz walkowerem. Do rezygnacji z rozegrania pojedynku - w którym przeciwnikiem był jego reprezentacyjny kolega [[Sidney Wood]] - miał go nakłonić kapitan drużyny daviscupowej, chcąc w ten sposób oszczędzić siły obu graczy przed meczami zespołu narodowego. W [[1930]] Shields był rozstawiony z numerem jedenastym w [[US Open|mistrzostwach USA]] i doszedł do finału, gdzie uległ [[John Doeg|Johnowi Doegowi]]. Doeg wygrał po zaciętym pojedynku 10:8, 1:6, 6:4, 16:14, a Shields nie wykorzystał przy stanie 13:14 w czwartej partii piłki setowej na wyrównanie stanu meczu. Shields był ponadto w półfinałach mistrzostw USA w [[1928]] (porażka z [[Henri Cochet|Cochetem]]) i [[1933]] (porażka z [[Jack Crawford|Jackiem Crawfordem]]). W [[1934]] przegrał na turnieju wimbledońskim z obrońcą tytułu Crawfordem w pięciu setach.

 

W [[1964]] Shields został wpisany do [[Międzynarodowa Tenisowa Hall of Fame|Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame]].

 

* [[Bud Collins]], ''Tennis Encyclopedia'', Visible Ink Press, Detroit 1997

 

* {{filmweb|imię|228594|Frank Shields}}

* [http://www.tennisfame.com/hall-of-famers/frank-shields sylwetka na stronie Międzynarodowej Tenisowej Hall of Fame]

 

{{Kontrola autorytatywna|VIAF=31000445}}