Królestwo Danii i Norwegii: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
W 3. akapicie elementu "Historia" napisano "odpowiada jedynie przed bogiem". Nazwa "Bóg" w chrześcijaństwie pełni funkcję jednego z imion Jahwe, więc powinna być zawsze pisana z dużej litery (podobnie jak Allach, Mars czy Zeus). |
|||
Linia 95:
Po wystąpieniu Szwecji z unii kalmarskiej w 1521 roku Dania i Norwegia dotknięte zostały przez wojnę domową. W tym okresie oba państwa w wyniku [[reformacja|reformacji]] stały się krajami protestanckimi. W 1541 Dania, chwilowo pogodzona z upadkiem unii kalmarskiej, zawarła ze Szwecją układ w Brömsberö, w którym oba państwa przyrzekły sobie pomoc w razie wojny lub buntów poddanych. Podczas [[I wojna północna|wojny północnej 1563-1570]] Dania opanowała wyspy [[Sarema|Ozylię]] i [[Hiuma|Dagö]].
Z biegiem czasu znaczenie duńskiego parlamentu ([[Rigsraad]]) malało, aż do jego zniesienia w 1660 roku. Wtedy zarówno Dania, jak i Norwegia stały się monarchiami absolutnymi. Zmiany te zostały wyraźnie podkreślone w dokumencie ''[[Lex Regia]]'', podpisanym 24 listopada (14 listopada) 1665 roku, a mówiącym, że cała władza spoczywa w rękach króla, który odpowiada jedynie przed
Próby przywrócenia duńskiej dominacji na Bałtyku były przyczyną licznych konfliktów ze Szwecją. Do szczególnie ostrych starć doszło za panowania najwybitniejszego spośród władców Danii i Norwegii – [[Chrystian IV Oldenburg|Chrystiana IV]]. Próba znalezienia drogi przez [[Laponia|Laponię]] i ominięcia cieśnin duńskich przez króla Szwecji [[Karol IX Waza|Karola IX]] doprowadziła w 1611 roku do [[wojna kalmarska|wojny kalmarskiej]]. Była to ostatnia z wojen duńsko-szwedzkich, w której stroną silniejszą byli Duńczycy. Wkrótce na skutek reform wojskowych [[Gustaw II Adolf|Gustawa Adolfa]] Szwecja stała się jednym z najpotężniejszych mocarstw na kontynencie europejskim.
| |||