Powstanie Słowian połabskich: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m →Tło polityczne: lit. |
m poprawa linków |
||
Linia 14:
Powstanie konfederacji plemion należących do Słowian Połabskich zostało zaplanowane oraz przygotowane w głównym lutyckim sanktuarium, [[Radogoszcz (gród)|Retrze]]. Rozpoczęło się latem 983 roku z inicjatywy oraz pod przywództwem [[Wieleci|Wieletów]], którzy wykorzystali spór duchowieństwa saskiego o następcę arcybiskupa Aldaberta z Magdeburga oraz cesarza Ottona I. Słowianie wypędzili z Połabia politycznych oraz kościelnych przedstawicieli [[Święte Cesarstwo Rzymskie|Świętego Cesarstwa Rzymskiego]]. Ich celem były głównie misje chrześcijańskie oraz posterunki wojskowe ustanowione na terenie Połabia.
29 lipca 983 roku wojska słowiańskie z zaskoczenia napadły na [[Havelberg]] niszcząc siedzibę tamtejszego biskupa. Trzy dni później zajęty został również [[Brandenburg an der Havel|Brandenburg]] gdzie znajdowała się chrześcijańska misja, z której udało się zbiec biskupowi [[Folkmar (biskup Brandenburga)|Folkmarowi]] oraz margrabiemu [[Marchia Północna|Marchii Północnej]] – [[Dytryk (margrabia Marchii Północnej)|Dytrykowi]]. Pozostałe duchowieństwo zostało wzięte do niewoli, a kościoły splądrowano. Podobny los dotknął również wszystkie inne miejscowości, gdzie znajdowało się saskie osadnictwo, aż do naturalnej geograficznej granicy wyznaczonej przez rzekę [[Tanger (rzeka)|Tanger]].
Przeciw Słowianom wystąpiły wkrótce siły saskie prowadzone przez arcybiskupa magdeburskiego [[Giselher]]a, biskupa [[Halberstadt|halbersztackiego]] [[Hildeward]]a oraz markgrafa Dytryka<ref>Wolfgang Brüske: Untersuchungen zur Geschichte des Lutizenbundes. Böhlau-Verlag, Münster/Köln 1955, S. 39-45.</ref>.
| |||