Orlica (szczyt): Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja nieprzejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
Nie podano opisu zmian
uzupełnienie
Linia 25:
Orlica zbudowana jest z [[Łupek|łupków łyszczykowych]] z wkładkami [[marmur|wapieni krystalicznych]] należących do [[Metamorfik bystrzycko-orlicki|metamorfiku bystrzycko-orlickiego]].
 
PrzedW 1779 wzniesiono tu pierwszą platformę widokową. Wkrótce potem zbudowano drogę z [[1945Duszniki-Zdrój|Duszników-Zdrój]] do [[Zieleniec (dzielnica Dusznik-Zdroju)|Zieleńca]], zwaną ''Drogą ku Szczęściu'', która przyczyniła się do znacznego wzrostu liczby osób zdobywających szczyt. Przed 1945 na Orlicy znajdował się uczęszczany [[punkt widokowy]] z rozległą panoramą na czeską stronę Gór Orlickich, pod szczytem stało całoroczne [[schronisko turystyczne|schronisko]] ''Hohe Mense-Baude'' i [[wieża widokowa]]. Schronisko to było zbudowane i prowadzone przez [[Heinrich Rübartsch|Heinricha Rübartscha]] (1852–1930), który był pionierem [[turystyka|turystyki]] górskiej i [[narciarstwo|narciarstwa]] w Sudetach i zostawił pierwsze ślady nart w Górach Orlickich. Po II wojnie światowej schronisko nie podjęło działalności i popadło w ruinę<ref>P. Sroka, ''Hindenburgbaude w płomieniach'', „Sudety” nr 8/2010, s. 29.</ref>. Pozostały po nim jedynie nikłe ślady podmurowań. Oprócz tego schroniska w okolicy znajdowało się jeszcze kilka innych, ale wszystkie zakończyły swoją działalność po [[1945]].
{{osobny artykuł|Schroniska na Orlicy}}
 
Przed [[1945]] na Orlicy znajdował się uczęszczany [[punkt widokowy]] z rozległą panoramą na czeską stronę Gór Orlickich, pod szczytem stało całoroczne [[schronisko turystyczne|schronisko]] ''Hohe Mense-Baude'' i [[wieża widokowa]]. Schronisko to było zbudowane i prowadzone przez [[Heinrich Rübartsch|Heinricha Rübartscha]] (1852–1930), który był pionierem [[turystyka|turystyki]] górskiej i [[narciarstwo|narciarstwa]] w Sudetach i zostawił pierwsze ślady nart w Górach Orlickich. Po II wojnie światowej schronisko nie podjęło działalności i popadło w ruinę<ref>P. Sroka, ''Hindenburgbaude w płomieniach'', „Sudety” nr 8/2010, s. 29.</ref>. Pozostały po nim jedynie nikłe ślady podmurowań. Oprócz tego schroniska w okolicy znajdowało się jeszcze kilka innych, ale wszystkie zakończyły swoją działalność po [[1945]].
 
21 września 2012 na szczycie odsłonięto pomnik upamiętniający pobyt na wierzchołku [[John Quincy Adams|Johna Quincy Adamsa]] - poźniejszego prezydenta USA (w 1800), cesarza [[Józef II Habsburg|Józefa II]] (w 1779) oraz [[Fryderyk Chopin|Fryderyka Chopina]] (w 1826).