Wersja z 07:57, 10 kwi 2013 edytuj JarektBot (dyskusja \| edycje) 60 909 edycji Robot skopiował szablon {{Kontrola autorytatywna}} z en:Henry the Lion, de:Heinrich der Löwe.; zmiany kosmetyczne ← poprzednia edycja		Wersja z 15:33, 12 wrz 2013 edytuj anuluj edycję Paelius (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 40 993 edycje m Dumny -> Pyszny przy użyciu AWB następna edycja →
Linia 22: \| zmarł = [[6 sierpnia]] [[1195]]<br />[[Brunszwik]] \| Miejsce pochówku = \| ojciec = [[Henryk X ~~Dumny~~Pyszny]] \| matka = Gertruda \| żona = Matylda Plantagenet Linia 36: '''Henryk Lew''' ([[Język niemiecki\|niem.]] ''Heinrich der Löwe'') (ur. [[1129]], zm. [[6 sierpnia]] [[1195]] w [[Brunszwik]]u) - [[władcy Saksonii\|książę Saksonii]] '''Henryk III''' [[1142]]–[[1180]] i [[władcy Bawarii\|Bawarii]] '''Henryk XII''' [[1156]]–[[1180]] z dynastii [[Welfowie\|Welfów]]. Henryk Lew był synem księcia bawarskiego [[Henryk X ~~Dumny~~Pyszny\|Henryka ~~Dumnego~~Pysznego]] i wnukiem po kądzieli cesarza [[Lotar III\|Lotara III]]. Po dojściu do władzy [[Konrad III Hohenstauf\|Konrada III]], króla Niemiec z rodu [[Hohenstaufowie\|Hohenstaufów]], jego ojciec został wygnany z kraju, a dziedzictwo Henryka przepadło (Bawarię otrzymali [[Babenbergowie]], a Saksonię [[Dynastia askańska\|Askańczycy]]). Dopiero po śmierci Henryka ~~Dumnego~~Pysznego (w 1139 r.), Saksonia wróciła w ręce Henryka Lwa (w [[1142]] r.), za sprawą wstawiennictwa jego babki Richezy, żony Lotara III. W [[1156]] r. odzyskał Bawarię również za sprawą kobiety. Jego owdowiała matka Gertruda (córka cesarza Lotara III i Richezy) została bowiem wydana za [[Henryk Jasomirgott\|Henryka Jasomirgotta]] z rodu Babenbergów, który wówczas władał Bawarią. Kiedy Babenberg został księciem [[Austria\|Austrii]] Bawaria przypadła jego pasierbowi. Henryk Lew ożenił się z Matyldą Plantagenet (córką króla [[Anglia\|Anglii]] - [[Henryk II Plantagenet\|Henryka II]]), z którą miał syna - [[Otto IV\|Otto IV z Brunszwiku]], późniejszego [[cesarz]]a [[Niemcy\|niemieckiego]]. W [[1147]] podjął nieudaną [[krucjata połabska\|wyprawę]] przeciw państwu plemiennemu [[Obodryci\|Obodrzyców]] na terenach obecnej [[Meklemburgia\|Meklemburgii]], jednak zmusił książąt [[Pomorze Zachodnie\|Pomorza Zachodniego]] (określanego również jako Pomorze Przednie) do uznania jego władzy w stosunku [[lenno\|lennym]]. W latach [[1160]]-[[1163]] ostatecznie podbił ziemie Obodrzyców, następnie wraz z [[Dania\|Danią]] pokonał [[Wieleci\|Wieletów]], zdobył wpływy na [[Pomorze Zachodnie\|Pomorzu Zachodnim]] i wyspie przybrzeżnej [[Rugia\|Rugii]]. Wprowadzał chrześcijaństwo w nadbałtyckich ziemiach słowiańskich, gdzie lokował osadników niemieckich. Potęgą dorównywał niemal cesarzowi niemieckiemu [[Fryderyk I Barbarossa\|Fryderykowi I Barbarossie]], jednak w [[1176]] popadł w zatarg z nim, następnie został osądzony i skazany na banicję. Ostatecznie Henryk Lew utracił długo budowane dziedzictwo Welfów, które następnie uległo rozpadowi.

Henryk Lew: Różnice pomiędzy wersjami