Husni az-Za’im: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m poprawa linków |
|||
Linia 37:
Az-Za’im bardzo szybko rozpoczął naukę w elitarnej szkole wojskowej Hosni Balostanp. Był oficerem w armii osmańskiej. Podczas tej służby stał się zwolennikiem arabskiego [[nacjonalizm]]u i [[panarabizm]]u. Jego pragnieniem stało się powstanie [[Wielka Syria|Wielkiej Syrii]]. Pod koniec [[I wojna światowa|I wojny światowej]], w 1918 zbiegł z tureckiej armii i przyłączył się do [[Arabowie|arabskich]] sił [[Said Husajn ibn Ali]]ego w [[Mekka|Mekce]].
W lipcu 1920 powrócił do [[Syria i Liban (mandat)|Mandatu Syrii i Libanu]] i wstąpił do francusko-syryjskiej [[Armia Lewantu|Armii Lewantu]] (''Armée du Levant''). Jako oficer ukończył szkołę wojskową w [[Paryż]]u. W trakcie [[II wojna światowa|II wojny światowej]] tereny [[Republika Syryjska|Syrii]] i [[Liban]]u znalazły się pod kontrolą francuskiego rządu [[Francja Vichy|Vichy]]. Az-Za’im był zwolennikiem francuskich [[faszyzm|faszystów]] i popierał [[Adolf Hitler|Adolfa Hitlera]]. W czerwcu 1941 wojska brytyjskie i siły [[Wolna Francja|Wolnych Francuzów]] przeprowadziły z terytorium [[Palestyna (mandat)|Mandatu Palestyny]] [[Operacja Exporter|Operację Exporter]], w wyniku której upadły rządy Vichy w Syrii i Libanie. [[Pułkownik]] az-Za’im podjął walkę partyzancką z siłami Wolnych Francuzów. Został aresztowany i osadzony w więzieniu w [[Bejrut|Bejrucie]].
Działania syryjskich nacjonalistów oraz naciski [[Wielka Brytania|Wielkiej Brytanii]] zmusiły francuskie garnizony do opuszczenia Syrii. Ostatni żołnierze francuscy wyjechali 17 kwietnia 1946. Natychmiast ogłoszono powstanie niepodległej Syryjskiej Republiki Arabskiej. Tego samego dnia az-Za’im został zwolniony z więzienia i powołany do syryjskiej armii. Początkowo objął stanowisko przewodniczącego Sądu Wojskowego w [[Dajr az-Zaur]], następnie przeniósł się do [[Damaszek|Damaszku]] i został dyrektorem sił bezpieczeństwa.
| |||