Władimir Sacharow: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
infobox |
m Bot poprawia rusycyzmy; zmiany kosmetyczne |
||
Linia 27:
== Życiorys ==
Pochodził z rodziny szlacheckiej. Ukończył 2 Moskiewski Korpus Kadetów i 1 Pawłowską Szkołę Oficerską. Oficer od [[1871]]. Następnie ukończył Nikołajewską Akademię Sztabu Generalnego w [[1878]]. Służył w sztabach 16 Dywizji Piechoty, w adiutanturze Armii. Uczestnik [[Wojny rosyjsko-tureckie|wojny rosyjsko-tureckiej 1877-78]], służył w Szkole Piechoty Junkrów w Rydze, w Konstantynowskiej Szkole Oficerskiej, w Oficerskiej Szkole Kawalerii. Od kwietnia 1886 komendant Jelizawietgrodzkiej Szkoły Kawalerii Junkrów. Od 6 stycznia 1891 szef sztabu 14 Dywizji Piechoty, od 18 marca 1891 szef sztabu Twierdzy Kronsztadzkiej.
Od maja 1893 dowódca 38 Władimirowskiego pułku dragonów, od 12 listopada 1897 szef sztabu 5 Korpusu Armijnego (KA), od 30 lipca 1899 szef sztabu Samodzielnego Korpusu Straży Granicznej. W czasie [[wojna rosyjsko-chińska|wojny rosyjsko chińskiej 1900-01]] dowódca Wojsk Północnej Mandżurii, od 16 lutego 1901 dowódca Amurskiego Oddziału Straży Granicznej, od maja 1901 dowódca 4 Dywizji Piechoty, od 29 listopada 1903 dowódca 1 Syberyjskiego KA. W [[wojna rosyjsko-japońska|wojnie rosyjsko-japońskiej 1904-05]] od 5 kwietnia 1904 szef sztabu polowego Armii Mandżurskiej, po [[Bitwa nad Sha He|bitwie nad Sha He]] od 18 listopada 1904 szef sztabu naczelnego dowódcy Wojsk Lądowych i Morskich na Dalekim Wschodzie. Wyróżniony złotą bronią z brylantami. Po [[bitwa pod Mukdenem|bitwie pod Mukdenem]] 17 marca 1905
W grudniu 1912 dowódca 11 KA, na czele którego rozpoczął [[I wojna światowa|I wojnę światową]] w składzie 3 Armii. Uczestnik [[bitwa galicyjska|bitwy galicyjskiej]], bitwy pod Rawą Ruską,
W okresie sierpień – wrzesień 1915 generał gubernator guberni orenburskiej i ataman Wojsk Kozackich. Od 25 października 1915 dowódca 11 Armii w składzie [[Front Południowo-Zachodni (rosyjski)|Frontu Południowo-Zachodniego]]. W maju 1916 11 Armia brała udział w przygotowaniu natarciu na [[Dubno (miasto)|Dubno]] – [[Brody (obwód lwowski)|Brody]] – [[Złoczów]] i dalej na [[Rawa Ruska|Rawę Ruską]] i [[Lwów]]. 4 czerwca 11 Armia przeszła do natarcia. Na początku lipca gen. Sacharow otrzymał zadanie nacierania w kierunku Brody – Lwów. Natarcie rozpoczął 14 lipca. W walkach na rz. [[Styr]] 16-17 lipca odniósł zwycięstwo nad niemiecką Grupą Operacyjną gen. Georga von der Marwitha, odrzucił 1 Armię Austro-węgierską. W walkach nad rz. Styr 11 Armia wzięła do niewoli 13 tys. żołnierzy i zdobyła 30 dział. 20 lipca 11 Armia odrzuciła przeciwnika za rz. Lipa i wzięła do niewoli 11 tys. żołnierzy i zdobyła 10 dział. 25 lipca Sacharow forsował rz. Słoniewkę. w walkach pod Brodami wziął 11 tys. jeńców i zdobył 9 dział. Po tych walkach 1 Armia Austro-węgierska była rozformowana. Na jej miejsce z Litwy ściągnięto niemiecki 1 KA. Zgodnie z planem gen. [[Aleksiej Brusiłow|Brusiłowa]] 5 sierpnia 1916 Armia Sacharowa rozpoczęła nowe natarcie. W walkach pod Lwowem wzięła do niewoli 14 tys. jeńców i zdobyła 6 dział. 4 września natarcie Armii było zatrzymane ze względu na odniesione straty. Armia została wsparta 3 Kaukaskim KA z rezerwy [[Front Zachodni (rosyjski)|Frontu Zachodniego]]. 16 września przeszła do natarcia, lecz zostało ono zatrzymane. W listopadzie 1916 po nieudanych działaniach w [[Dobrudża|Dobrudży]] gen. [[Andriej Medartowicz Zajączkowski|A. Zajączkowskiego]] Sacharow został wysłany do Rumunii. Pod jego kierownictwem była tworzona [[Armia Dunajska]] która wcieliła [[Armia Dobrudzka|Armię Dobrudzką]] i korpusy z [[Front Północny (rosyjski)|Frontu Północnego]] i [[Front Północno-Zachodni (rosyjski)|Frontu Północno-Zachodniego]]. Po zajęciu przez wojska niemieckie [[Bukareszt]]u i rozbiciu wojsk rumuńskich został utworzony [[Front Rumuński]]. 12 grudnia 1916 gen. Sacharow został wyznaczony na pomocnika naczelnego dowódcy Frontu księcia [[Ferdynand I Rumuński|Ferdynanda I]]. W skład Frontu weszła 9 Armia gen. [[Platon Aleksiejewicz Leczicki|P. A. Leczyckiego]] i 6 armia gen. [[Afanasij Andriejewicz Curikow|A. A. Curikowa]] – w którą weszły wojska byłej Armii Dunajskiej. W końcu 1916 wojska Frontu Rumuńskiego odeszły za rz. [[Seret (dopływ Dunaju)|Seret]]. 7 stycznia 1917 działania Frontu Rumuńskiego (ok. 500 tys. żołnierzy) zostały zatrzymane. Front zajął pozycje na linii: [[Bukowina (kraina historyczna)|Bukowina]] – Karpaty Mołdawskie, rzeki Seret i [[Dunaj]].
| |||