Serwiusz Sulpicjusz Galba: Różnice pomiędzy wersjami

 

==W Hiszpanii==

 

Wiosną roku 150 p.n.e. ponownie pomaszerował w głąb Luzytanii stosując zasadę spalonej ziemi. Luzytanie posłali doń posłów deklarując chęć zaprzestania działań zaczepnych i wiernego przestrzegania traktatów, jakie zawarli z Atiliuszem. Galba przyjął posłów przyjaźnie, wyraził żal, że tak fatalnie wszystko się potoczyło i pozornie zgodził się na ich propozycje. Obiecał Luzytanom osadzenie na żyznych ziemiach, gdzie nie będą więcej odczuwać głodu. Przekonał ich, że powinni opuścić swe siedziby i zgromadzić się (wraz z kobietami i dziećmi) w trzech wyznaczonych miejscach, gdzie zostaną poinformowani o nowych terytoriach pod zasiedlenie. Gdy Luzytanie wykonali jego polecenia, otoczył pierwszą grupę wojskiem, kazał wydać broń, a następnie zmasakrował niczego nie spodziewających się tubylców. W ten sam sposób postąpił z drugą i trzecią grupą. Bardzo niewielu Luzytanów uniknęło rzezi; był wśród nich niejaki [[Wiriatus]], który pewnego dnia miał pomścić swój lud. Appian twierdził, że Galba, człowiek bardzo bogaty, był nadzwyczaj skąpy i nie cofał się przed kłamstwem, byle tylko wzbogacić się kosztem biednego plemienia, którego niedobitych członków sprzedał w niewolę.