Poczajowska Ikona Matki Bożej: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Opis: dodano jedne zdanie w pierwszym rozdziału |
m drobne redakcyjne, doprecyzowanie |
||
Linia 1:
[[Plik:Pochaevskaya.jpg|250px|right|thumb]]
'''Poczajowska Ikona Matki Bożej''' –
== Opis ==
Poczajowska Ikona Matki Bożej przedstawia [[Matka Boża|Matkę Bożą]] z Dzieciątkiem, które przytrzymuje obiema rękami, przytulając do siebie jego twarz. Zależnie od wariantu, w dolnej części ikony może dodatkowo pojawiać się symbol związany z Ławrą Poczajowską: widok klasztoru lub znajdujący się w nim kamień z odciskiem stopy przypisywanym Matce Bożej, lub też inne postacie świętych. Ikona ma wymiary 29 na 24 centymetry<ref name="ruś"/>.
== Historia ==
Linia 13:
Jeszcze w czasie, gdy ikona znajdowała się w domu Hojskiej, miała emanować światłem i uzdrowić niewidomego brata właścicielki. W 1623 na monaster najechał siostrzeniec donatorki, kasztelan bełzki [[Andrzej Firlej (wojewoda sandomierski)|Andrzej Firlej]], który jako wyznawca [[kalwinizm]]u negatywnie odnosił się do mnichów prawosławnych. Ikona została wówczas wywieziona do [[Kozin]]a. W 1643, dzięki staraniom przełożonego monasteru w Poczajowie ihumena [[Hiob Poczajowski|Hioba]] Trybunał Lubelski nakazał zwrot wizerunku do klasztoru<ref name="ruś">{{cytuj książkę |nazwisko = Osadczy| imię = W.| tytuł = Święta Ruś. Rozwój i oddziaływanie idei prawosławia w Galicji| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej| miejsce = Lublin| rok = 2007| strony = 392-393| isbn = 978-83-227-2672-3}}</ref>.
Sławę cudownego wizerunek zyskał w 1675, kiedy modlitwa przed nim miała sprawić, że sama [[Maria z Nazaretu|Matka Boża]] razem ze zmarłym w 1651 ihumenem Hiobem ukazała się nad monasterem i uchroniła go przed atakiem tatarskim. Ikona była czczona również przez [[unia brzeska|unitów]] po przejęciu przez nich monasteru w Poczajowie w [[1713]] (bazylianie władali monasterem do [[1833]]). Kroniki monasteru z tego okresu odnotowują 539 przypadków uzdrowień, do jakich doszło po modlitwie przed nią. W [[1733]] wizerunek został koronowany<ref>Wg przewodnika po Ukrainie A. Dylewskiego (Pascal B. Biała 2003) koronacja papieskimi koronami przysłanymi przez Klemensa XIV miała miejsce w 1779</ref>. W dalszym ciągu jest jednym z ważniejszych celów pielgrzymkowych dla prawosławnych, czczony również przez katolików
{{Przypisy}}
| |||