Ł: Różnice pomiędzy wersjami

[[File:Serbska narodna značka.JPG|right|thumb|150px|Litera Ł jako nieoficjalny [[Międzynarodowy kod samochodowy|kod samochodowy]] [[Łużyce|Łużyc]]]]

'''Ł''' (przekreślone L, L z kreską ukośną<ref>{{cytuj książkę |nazwisko = Bringhurst | imię = Robert | tytuł = Elementarz stylu w typografii | wydanie = II | wydawca = D2D.PL | miejsce = Kraków | rok = 2008 | strony = 347 | rozdział = | adres rozdziału = | nazwisko r = | imię r = | autor r link = | tom = | tytuł tomu = | część = | tytuł części = | seria = | id = | isbn = 978-83-927308-0-4 | oclc = | doi = | cytat = | język = | data dostępu = }}</ref>) – szesnasta [[litera]] [[alfabet polski|polskiego]] [[alfabet]]u. Występuje także w kilku alfabetach [[języki słowiańskie|języków słowiańskich]] (w [[język kaszubski|kaszubskim]], [[język dolnołużycki|dolnołużyckim]], [[język górnołużycki|górnołużyckim]] i w [[łacinka białoruska|białoruskiej łacince]]) oraz w [[język wenecki|języku weneckim]], [[Etnolekt wilamowicki|wilamowickim]] i [[język nawaho|języku]] [[Nawahowie|Nawahów]]. Oznacza spółgłoskę [{{IPA|ɫ}}] lub [{{IPA|w}}] w językach słowiańskich i [{{IPA|ɬ}}] w językach indiańskich.

Pierwsze rozróżnienie ortograficzne '''l''' i '''ł''' pojawiło się w traktacie [[Jakub Parkoszowic|Jakuba Parkoszowica]] z roku 1440: dla „l” zaproponował literę przypominającą <math> \ell</math>, dla '''ł''' literę ''l'' z kreską biegnącą ku górze, w lewo. Obecną ortografię wprowadził [[Stanisław Zaborowski]] w wydanej w Krakowie w latach 1514-1515 książce „Orthographia seu modus recte scribendi et legendi Polonicum idioma quam utilissimus”. Uważany jest także za ojca litery '''[[ż]]'''.

 

 

{{wikisłownik|ł}}

W [[Unicode|unikodzie]] litera '''Ł''' ma następujące kodowanie:

* mała litera '''ł''': U+0142