Andrzej Pilch (historyk): Różnice pomiędzy wersjami

Studiował na Wydziale Historii [[Uniwersytet Jagielloński|Uniwersytetu Jagiellońskiego]], od 1952 pracował w [[AGH|Akademii Górniczo-Hutniczej]]. W 1954 ukończył studia, dwa lata później został adiunktem w Katedrze Historii Polski XVIII-XX wieku na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 1962 rozpoczął współpracę z redakcją [[Polski Słownik Biograficzny|Polskiego Słownika Biograficznego]], gdzie pełnił funkcję członka komitetu redakcyjnego oraz przez dziewięć lat zajmował stanowisko redaktora działu społeczno historycznego XIX i XX wieku (od 1978 był członkiem rady naukowej). Tytuł [[doktor (stopień naukowy)|doktora nauk]] uzyskał w 1962, w lipcu 1968 otrzymał stanowisko [[docent]]a i został [[prodziekan]]em Wydziału Filozoficzno-Historycznego. W 1970 nastąpił podział Katedry i Andrzej Pilch przeszedł do Zakładu Historii Najnowszej Polski. W tym samym roku wszedł w skład Komisji Struktur i Ruchów Społecznych Komitetu Nauk Historycznych [[Polska Akademia Nauk|Polskiej Akademii Nauk]] i pełnił tątę funkcję do 1984. Dwa lata później obronił pracę [[doktor habilitowany|habilitacyjną]] i został wicedyrektorem Instytutu Historii. W 1973 zorganizował i przez trzy lata prowadził Pracownię Historyczną Polonijnego Ośrodka Naukowo-Dydaktycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego, w tym samym roku został członkiem Komitetu Badań Polonii. Po uzyskaniu tytułu [[profesor nadzwyczajny|profesora nadzwyczajnego]] w 1978 zakończył pracę w Instytucie Historii i został prorektorem do spraw dydaktyczno-wychowawczych, pełnił tątę funkcję do 1981, a następnie przez trzy lata kierował Studium Podyplomowym w Instytucie Historii. W 1979 został wiceprezesem krakowskiego oddziału Towarzystwa Łączności z Polonią Zagraniczną i pełnił tątę funkcję przez jedenaście lat. Od 1980 przez dziesięć lat był [[radny]]m Rady Narodowej Miasta Krakowa, od 1988 przez dwa lata wchodził w skład Prezydium Rady oraz przewodniczył Komisji Kultury i Oświaty. Od 1984 do 1987 działał w Komisji Historii Najnowszej Zarządu Głównego [[Polskie Towarzystwo Historyczne|Polskiego Towarzystwa Historycznego]]. W 1989 uzyskał tytuł [[Profesor zwyczajny|profesora zwyczajnego]], trzy lata później nawiązał współpracę z Komisją Środkowoeuropejską [[Polska Akademia Umiejętności|Polskiej Akademii Umiejętności]]. Od października 1995 przez rok kierował Zakładem Historii Najnowszej Polski w Instytucie Historii, a następnie przeszedł na emeryturę pozostając aktywny naukowo.