Kazimierz Lepszy: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
viaf |
m drobne merytoryczne |
||
Linia 2:
== Życiorys ==
Był synem [[Leonard Lepszy|Leonarda]] (historyka sztuki złotniczej) i Zofii z Muczkowskich, bratankiem [[Edward Lepszy|Edwarda]] (malarza, twórcy witraży i obrazów w kościołach Krakowa i [[Lwów|Lwowa]]). Uczęszczał do IV Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza w Krakowie (do 1922), od 1916 działał w [[harcerstwo|harcerstwie]]. W latach 1922-1927 studiował historię na Uniwersytecie Jagiellońskim, m.in. u [[Władysław Konopczyński|Władysława Konopczyńskiego]], [[Stanisław Kot|Stanisława Kota]], [[Ludwik Piotrowicz|Ludwika Piotrowicza]] i [[Wacław Sobieski|Wacława Sobieskiego]]; był prezesem Koła Historyków Studentów na uczelni (1925-1927). Należał do Korporacji Akademickiej "Lauda" w Krakowie. W 1928 obronił na UJ pracę doktorską ''Walka stronnictw w pierwszych latach panowania [[Zygmunt III Waza|Zygmunta III]]''. W latach 1927-1930 był asystentem w [[Biblioteka Jagiellońska|Bibliotece Jagiellońskiej]], następnie bibliotekarzem w Bibliotece Czartoryskich w Krakowie. W 1939 habilitował się na UJ na podstawie pracy ''Rzeczpospolita Polska w dobie sejmu inkwizycyjnego 1589-92'' i został docentem w Katedrze Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej. Był w gronie pracowników UJ aresztowanych w ramach [[Sonderaktion Krakau]]; więziony w Krakowie, Wrocławiu i [[obóz koncentracyjny|obozach koncentracyjnych]] [[Sachsenhausen (KL)|Sachsenhausen]] i [[Dachau]], został zwolniony w styczniu 1941. Uczestniczył w [[Tajne komplety|tajnym nauczaniu]] uniwersyteckim.
Powrócił do pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim w 1945; pozostał docentem w Katedrze Historii Polski Nowożytnej i Najnowszej, w 1954 został profesorem nadzwyczajnym, w 1959 profesorem zwyczajnym. Pełnił funkcje dziekana Wydziału Historycznego (1952/1953), dwukrotnie prorektora (1953-1956, 1960-1962), rektora (od 1962). Od 1957 kierował Katedrą Historii Polski [[XVI wiek|XVI]]-[[XVIII wiek|XVIII Wieku]]. Jako rektor nawiązał liczne kontakty z uczelniami zagranicznymi, przyczynił się do powstania filii uniwersytetu w [[Katowice|Katowicach]] (1963), przewodniczył Komitetowi Jubileuszowemu 600-lecia uczelni. Wykładał dzieje [[reformacja|reformacji]] i [[kontrreformacja|kontrreformacji]], historię [[Pomorze Zachodnie|Pomorza Zachodniego]], dzieje [[Wiosna Ludów|Wiosny Ludów]] na ziemiach polskich, stosunki polsko-szwedzkie; historię nowożytną Polski wykładał również w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Katowicach (1946-1952, kierując Katedrą Historii Polski). Był ponadto związany z Instytutem Bałtyckim w [[Gdańsk]]u (1946-1950) i Instytutem Historii PAN (od 1953 kierownik Zakładu Dokumentacji, od 1962 pod nazwą Zakład Dokumentacji i Informacji Naukowej).
Linia 42:
[[Kategoria:Polscy bibliotekarze]]
[[Kategoria:Polscy historycy]]
[[Kategoria:Polscy korporanci]]
[[Kategoria:Posłowie na Sejm PRL]]
[[Kategoria:Rektorzy Uniwersytetu Jagiellońskiego]]
| |||