1.'''Wiec''' – masowe zgromadzenie ludności, w celu przedyskutowania aktualnych wydarzeń [[polityka|politycznych]]. Przykładem mogą być wiece wyborcze, które są rodzajem widowisk publicystycznych, inaczej - kluczowym punktem każdej dobrej [[kampania wyborcza|kampanii]]. Na wiecu wyborczym kandydaci lub ich przedstawiciele przedstawiają program wyborczy, usiłują przekonać do swoich racji zgromadzonych i nawiązać z nimi bezpośredni kontakt. Zazwyczaj na wiece wyborcze danego kandydata przychodzą jego zwolennicy i sympatycy. Czasem dochodzi do konfrontacji kandydata z przeciwnikami, którzy w sposób charakterystyczny dla zgromadzenia publicznego (okrzyki, śmiechy, buczenie) - wyrażają swoją dezaprobatę. Inaczej wiec wyborczy nie byłby zgromadzeniem publicznym, lecz zamkniętym zebraniem [[aktyw]]u.
2.'''Wiec''' – w [[społeczeństwo pierwotne|społeczeństwach pierwotnych]], zgromadzenie ludności, w celu ustalenia jakichś kwestii mających wpływ na dobro ogółu. Na wiecu (np. u [[Słowianie|plemion słowiańskich]]) ważną funkcję zajmowała tzw. [[starszyzna plemienna]], tj. najstarsi członkowie plemienia/rodu, których głos był decydujący, np. w sprawach wojny, pokoju, wyborze władcy. W Polsce okresu [[średniowiecze|średniowiecza]] terminem tym, wywodzącym się od [[język prasłowiański|prasłowiańskiego]] czasownika *''wietati'' (mówić)<ref>{{cytuj książkę | autor = Aleksander Brückner| tytuł = Słownik etymologiczny języka polskiego| wydawca = Wiedza Powszechna| miejsce = Warszawa| rok = 1985| isbn = 83-214-0410-3| strony = 614}}</ref>, określano radę możnych. Podejmowali oni decyzje w sprawach dzielnicy, szczególnie w czasie [[rozdrobnienie feudalne|rozdrobnienia feudalnego]]. Decydujący głos należał do władcy, który decydował o nadawaniu przywilejów [[immunitet]]owych, emisji [[moneta|monet]], [[cło|cłach]], [[lokacja (historia)|lokowaniu miast]] lub innych świadczeniach. Od XIV w. wiece przekształcały się w [[sejmiki ziemskie|sejmiki]].
