Emerytura: Różnice pomiędzy wersjami

* '''System kapitałowy''' – pracownik przez cały czas swojej aktywności zawodowej odprowadza składki, które są lokowane na oprocentowanych rachunkach bankowych. Po przejściu na emeryturę pracownik może dysponować całym kapitałem wraz z odsetkami, lub tylko comiesięcznymi świadczeniami pochodzącymi z odsetek od kapitału, wypłacanymi dożywotnio. Po śmierci kapitał może być dziedziczony przez rodzinę pracownika.

Podstawą systemu re-dystrybutywnegoredystrybutywnego jest tzw. umowa międzypokoleniowa, czyli nieformalne założenie, że młodsze pokolenia będą finansować emerytury starszych. Podstawowym założeniem wydolności takiej umowy jest [[przyrost rzeczywisty]] liczby ludności przynajmniej na poziomie gwarantującym stałą liczbę populacji. Z tego powodu systemy re-dystrybutywneredystrybutywne są wrażliwe na długotrwałe trendy demograficzne<ref>{{Cytuj stronę |url=http://www.jezyk-polski.pl/pir/pir1-07/pdf/pir1(8)-at.pdf |tytuł=Wyzwania dla systemów emerytalnych w starzejących się społeczeństwach |autor=Adair Turner |data=2007 |opublikowany=Państwo i Rynek}}</ref>.

Ze względu na stałość gwarantowanej wysokości świadczeń emerytalnych przy zmiennych wpływach, systemy re-dystrybutywneredystrybutywne są wrażliwe na chwilowe zachwiania koniunktury gospodarczej. Zwolennicy systemu re-dystrybutywnegoredystrybutywnego wskazują, że realizuje on cele solidarności społecznej, wyrównywania różnic społecznych oraz zapewnia ciągłość systemu emerytalnego dla grup, które nie zgromadziłyby kapitału emerytalnego w wyniku wahań koniunktury gospodarczej lub innych wydarzeń losowych (np. wojen).

Wiek przechodzenia na emeryturę w przypadku kobiet najniższy jest w Rosji, Białorusi i Ukrainie (55 lat), najwyższy: w Norwegii (67 lat). W przypadku mężczyzn najniższy wiek obowiązuje w Rosji, Białorusi i Ukrainie (60 lat), najwyższy również w Norwegii (67 lat).