Umowa graniczna pomiędzy Polską a ZSRR z 16 sierpnia 1945 roku: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Nietulisko (dyskusja | edycje) m źródła/przypisy |
Nietulisko (dyskusja | edycje) m źródła/przypisy |
||
Linia 6:
W imieniu RP umowę podpisał [[Edward Osóbka-Morawski]], a w imieniu ZSRR [[Wiaczesław Mołotow]]. Wymiana ratyfikowanych dokumentów nastąpiła [[5 lutego]] [[1946]] w [[Warszawa|Warszawie]], i od tego dnia umowa była obowiązującą, tzn. od tego dnia ''de iure'' istnieje w swoim dzisiejszym kształcie polska granica wschodnia (poza mniejszymi późniejszymi zmianami, zob. [[Umowa o zmianie granic z 15 lutego 1951]]). Zakończyła się tym samym formalnie okupacja [[Kresy Wschodnie|Kresów]] (chociaż opór zbrojny i represje wobec ludności trwały do początku lat pięćdziesiątych) oraz w drodze cesji nabył to terytorium [[ZSRR|Związek Sowiecki]]. W świetle prawa polskiego wszystko co działo się wcześniej na Kresach Wschodnich w granicach określonych w [[traktat ryski| traktacie ryskim]] działo się na terytorium RP.
Podstawą wytyczenia granicy miała być tzw. [[linia Curzona]]. Faktycznie granica wschodnia odchylała się na długości 80 km od styku z granicą litewską ku południowi na niekorzyść Polski, w tym maksymalnie w rejonie [[Grodno|Grodna]] o 22 km (gdzie linia Curzona przebiegała wzdłuż [[Niemen (rzeka)|Niemna]]), chociaż w umowie granicznej z 1945 r. (art. 1) stwierdzano formalnie (propagandowo) jedynie o odchyleniach na rzecz Polski od tzw. [[linia Curzona|linii Curzona]] („to Zachód wymyślił tę linię, a my jeszcze od niej odstępujemy na rzecz Polski”). Nie było to nawet zgodne ze zobowiązaniami podjętymi wobec aliantów zachodnich w [[Konferencja jałtańska|Jałcie]] według których granica miała być wzdłuż tzw. "[[linia Curzona]] z odchyleniami na rzecz Polski"<ref>P. Eberhardt, ''Polska granica wschodnia 1939-1945'', s. 204-205.</ref>.
W rezultacie po stronie [[ZSRR|sowieckiej]] znalazły się takie miejscowości jak np. zamieszkane w 100% przez Polaków [[Sopoćkinie]] i [[Odelsk]]. Jedynym wyjątkiem na całej długiej nowoustalonej granicy polsko-sowieckiej, gdy ustalono jej przebieg na zachód od tzw. [[linia Curzona|linii Curzona]], czyli na korzyść Polski, jest przypadek [[Białowieża|Białowieży]]<ref>P. Eberhardt, ''Polska granica wschodnia 1939-1945'', s. 155.</ref>.
==Źródła==
| |||