Félix Mantilla: Różnice pomiędzy wersjami

| nazwa = Félix Mantilla

| państwo = ESP

| data urodzenia = [[23 września]] [[1974]]

| miejsce urodzenia = [[Barcelona]], Hiszpania

| wzrost = 180 cm

| status profesjonalny = 1993

| zakończenie kariery = 2008

| S turnieje = 10

| S ranking = 10 ([[8 czerwca]] [[1998]])

| S WM = 3R (1998)

| S US = 4R (1997)

}}

'''Félix Mantilla Botella''' (ur. [[23 września]] [[1974]] w [[Barcelona|Barcelonie]]), [[tenis]]ista [[Hiszpania|hiszpański]], zwycięzca turniejów zawodowych w grze pojedynczej, reprezentant w [[Puchar Davisa|Pucharze Davisa]].

W czerwcu 1998 Mantilla osiągnął najwyższą pozycję rankingową w karierze, awansując na miejsce 10. Pozycję tę zawdzięczał przede wszystkim półfinałowi French Open; ta edycja mistrzostw Francji została zdominowana przez Hiszpanów, którzy obsadzili trzy miejsca w półfinale – obok Mantilli byli to Corretja i Moyà – i między sobą rozstrzygnęli finał. Mantilla, podobnie jak przedstawiciel gospodarzy [[Cédric Pioline]], musiał zadowolić się półfinałem, zanotował jednak znaczące osiągnięcie w postaci ćwierćfinałowego zwycięstwa nad Austriakiem [[Thomas Muster|Thomasem Musterem]]. Obok niewątpliwego sukcesu sportowego, jakim było pokonanie uznanego mistrza na jego ulubionej nawierzchni ziemnej, Mantilla mógł mówić również o udanym rewanżu za kontrowersyjny mecz z Rzymu miesiąc wcześniej, kiedy doszło do nieprzyjemnego incydentu na korcie; tam w przerwie między gemami Muster, znany ze specyficznego poczucia humoru na korcie, wyjął z rąk Hiszpana napoczętego banana i sam go zjadł, a poirytowany Mantilla odmówił po meczu podania ręki rywalowi. Lista sukcesów Mantilli w 1998 nie zamknęła się na kortach paryskich, obronił także tytuł w Bournemouth, a ponadto dobrze prezentował się na kortach twardych, dochodząc do finałów w Dubaju (przegrał z Corretją) i Long Island (przegrał z [[Patrick Rafter|Patrickiem Rafterem]]).

 

 

Rok 2003 przyniósł Felixowi Mantilli jeszcze jeden wielki sukces. Jako zawodnik nierozstawiony triumfował w prestiżowych międzynarodowych mistrzostwach Włoch, w finale pokonując Szwajcara [[Roger Federer|Rogera Federera]] 7:5, 6:2, 7:6. W drodze po tytuł w Rzymie pokonał też m.in. Nalbandiana, A. Costę, Kafelnikowa. W tym samym roku Hiszpan był w 1/8 finału Australian i French Open; szczególnie ciekawy przypadek stał się jego udziałem w mistrzostwach Australii, gdzie stoczył cztery mecze pięciosetowe z rzędu, a porażkę w IV rundzie z Francuzem [[Sébastien Grosjean|Grosjeanem]] zanotował mimo prowadzenia 2:0 w setach. W sezonie 2004 starty Mantilli były dużo mniej udane; Hiszpan zdołał wprawdzie utrzymać się w pierwszej setce rankingu, ale nie był w żadnym finale, nie mówiąc już o turniejowym zwycięstwie. Najlepszy rezultat zanotował w Sopocie, gdzie w półfinale uległ zmierzającemu po pierwszy zawodowy triumf młodemu [[Rafael Nadal|Rafaelowi Nadalowi]]. Z występów Mantilli w 2004 godne odnotowania są także dwa wyjątkowe mecze. W Rzymie, gdzie bez powodzenia bronił tytułu, pokonał w I rundzie Amerykanina [[Robby Ginepri|Robbiego Ginepri]], chociaż rywal prowadził już 7:5, 5:0; Mantilla wygrał od tego stanu kolejne trzynaście gemów i ostatecznie zwyciężył 5:7, 7:5, 6:0, ale już w kolejnym pojedynku musiał uznać wyższość Argentyńczyka [[Mariano Zabaleta|Mariano Zabalety]]. Inny pamiętny mecz w 2004 Mantilla rozegrał na kortach Rolanda Garrosa w II rundzie z Rosjaninem [[Marat Safin|Maratem Safinem]]; spotkanie było pełne zwrotów sytuacji, Hiszpan zmagał się z kurczami mięśni, trzykrotnie nie wykorzystał przewagi przełamania w decydującej piątej partii i zszedł w końcu z kortu pokonany.

W 2005 kryzys formy Hiszpana pogłębiły kontuzje. Po raz pierwszy od dziesięciu lat Mantilla wypadł z czołowej setki rankingu, a po US Open w ogóle nie występował z powodu urazu ramienia. Pozostawał nieobecny na kortach także w 2006, w związku ze zdiagnozowaniem choroby nowotworowej skóry. Po rocznej terapii powrócił do tenisa w kwietniu 2007, zaliczając najpierw start w challengerze, a następnie występ w cyklu ''ATP World Tour'' w Barcelonie.

 

 

Do kwietnia 2007 zarobki Hiszpana na korcie przekroczyły pięć milionów dolarów. Nieznaczny procent w tej sumie stanowią starty deblowe, Hiszpan w grze podwójnej udziela się rzadko, nigdy nie osiągnął nawet finału turniejowego. W sporadycznych startach partnerowali mu m.in. Rosjanin Marat Safin, Chilijczyk [[Nicolás Massú]] oraz rodacy. W sierpniu 2004 został sklasyfikowany jako 208. deblista na świecie.

* {{ATP profil|M535}}

* {{Davis Cup profil|10005776}}