Wojciech Jaroszewski: Różnice pomiędzy wersjami

'''Wojciech Jaroszewski''' (ur. 3 lutego [[1935]] roku w [[Poznań|Poznaniu]], zm. 24 grudnia [[1993]] roku w [[Warszawa|Warszawie]]) – polski [[Geolog (zawód)|geolog]], wykładowca [[Uniwersytet Warszawski|Uniwersytetu Warszawskiego]], znawca [[Tatry|Tatr]], działacz turystyczny. Wnuk [[Tadeusz Smoluchowski|Tadeusza Smoluchowskiego]] – polskiego chemika i alpinisty.

Był synem Zdzisława Józefa Jaroszewskiego, doktora nauk medycznych, psychiatry, oraz Marii Eryki ze Smoluchowskich. W związku z wybuchem [[II wojna światowa|II wojny światowej]] Wojciech Jaroszewski zmuszony był uciekać wraz z matką i siostrą z Poznania do [[Lwów|Lwowa]], by w maju 1940 roku powrócić na tereny [[Generalne Gubernatorstwo|GeneralnejGeneralnego GuberniGubernatorstwa]]. Maturę zdał w 1951 roku w [[Starogard Gdański|Starogardzie Gdańskim]], a następnie rozpoczął studia na [[Akademia Górniczo-Hutnicza im. Stanisława Staszica w Krakowie|Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie]]. W 1952 roku przeniósł się do Warszawy, by kontynuować naukę na [[Wydział Geologii Uniwersytetu Warszawskiego|Wydziale Geologii Uniwersytetu Warszawskiego]]. W 1957 roku obronił pracę magisterską pod kierunkiem profesora [[Edward Passendorfer|Edwarda Passendorfera]], której tematem była geologia pasma (wierchu) [[Wierch Świerkule|Świerkul]]. Późniejsze badania Wojciecha Jaroszyńskiego skupiły się na zagadnieniach [[Tektonika (geologia)|tektoniki]] i [[Geologia strukturalna|geologii strukturalnej]] Tatr. Owocem tych prac była rozprawa doktorska z 1965 roku pt. ''Budowa geologiczna górnej części Doliny Kościeliskiej w Tatrach''. Swych badań nie ograniczał jedynie do terenu Tatr – jego rozprawa habilitacyjna z 1972 roku dotyczyła zjawisk występujących w [[Góry Świętokrzyskie|Górach Świętokrzyskich]]. W 1982 roku uzyskał tytuł profesora nadzwyczajnego, a w 1991 roku – profesora zwyczajnego.