Monaster Przemienienia Pańskiego w Tryhorach: Różnice pomiędzy wersjami

Dokładny czas powstania monasteru nie jest znany. Według Urszuli Pawluczuk wspólnota funkcjonowała już w XVI stuleciu<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 24| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. Według innego źródła klasztor powstał po 1575, lub też ufundowali go w 1613 Nikołaj i Fiodor Woroniczowie<ref name="żyt">[http://zhytomyr-eparchy.org/uk/spaso-preobrazhenskiy-trigirskiy-cholovichiy-monastir.html Спасо-Преображенський Тригірський чоловічий монастир]</ref>. Według [[SgKP]], klasztor został założony w roku 1583<ref>{{SgKP|XII|529|Tryhurya, Tryhory}}</ref>.

Wskutek rozbiorów Polski Tryhory razem z całą ziemią żytomierską znalazły się w granicach [[Imperium Rosyjskie]]go. W ramach stopniowej [[Kościół unicki w Imperium Rosyjskim|likwidacji Kościoła unickiego]] w tym państwie z praktyki liturgicznej klasztoru usunięto elementy pochodzenia łacińskiego (m.in. [[organy]]), zaś w latach 1839-1841 kierowano do niego najbardziej niechętnych przejściu na prawosławie duchownych unickich (Kościół prawosławny na ziemiach litewskich i białoruskich został zlikwidowany na [[synod połocki|synodzie połockim w 1839]])<ref name="żyt"/>. W 1841 monaster w Tryhorach oficjalnie przyłączył się do [[Rosyjski Kościół Prawosławny|Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 30| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>. W latach 1848-1852 w klasztorze wzniesiono nową cerkiew Objawienia Pańskiego, zaś w 1873 ukończono budowę nowej głównej świątyni wspólnoty - soboru Przemienienia Pańskiego. W 1842 wspólnotę zaliczono do monasterów II klasy, z szesnastoma etatami<ref group="uwaga">Tj. z prawem przyjmowania szesnastu braci w następującej proporcji: przełożony noszący godność archimandryty, sześciu [[hieromnich]]ów, trzech [[hierodiakon]]ów, dwóch mnichów bez święceń duchownych, czterech [[posłusznik]]ów.</ref>. Od 1883 monaster prowadził szkołę parafialną<ref name="żyt"/>. Po 1915 na bieżeństwo do monasteru udały się mniszki [[monaster Opieki Matki Bożej w Turkowicach|klasztoru w Turkowicach]]<ref>{{cytuj książkę | autor = Pawluczuk U. A.| tytuł = Życie monastyczne w II Rzeczypospolitej| wydawca = Wydawnictwo Uniwersytetu w Białymstoku| rok = 2007| strony = 161| isbn = 978-83-7431-127-4}}</ref>.