Bitwa pod Trafalgarem: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
→Linki zewnętrzne: kat. |
|||
Linia 25:
W momencie wybuchu wojny z Wielką Brytanią okręty francuskie i hiszpańskie były rozproszone w kilku portach i zablokowane przez okręty brytyjskie. Plan [[Napoleon Bonaparte|Napoleona]] zakładał że okręty sojuszu miały wymknąć się z portów i udać się do francuskich wysp na [[Morze Karaibskie|Morzu Karaibskim]]. Tam miała nastąpić koncentracja floty, która następnie miała wrócić do [[Europa|Europy]], zdobyć na kilka dni panowanie nad [[kanał morski|kanałem]] [[La Manche]], i umożliwić francuskiej armii zebranej w okolicach Boulogne [[desant]] w Wielkiej Brytanii i jej podbój.
Pierwsza część planu udała się częściowo, i silne zgrupowanie okrętów dotarło na Morze Karaibskie, choć bez okrętów z [[Brest]]u, które nie zdołały przedostać się przez [[Blokada morska|blokadę]]. Przy powrocie do Europy starcie z okrętami brytyjskimi [[22 lipca]] [[1805]] u wybrzeży Hiszpanii ([[III bitwa morska pod Finisterre|bitwa morska pod Finisterre]]) skłoniło sojuszniczą flotę do zaniechania rejsu na północ i szukania schronienia w hiszpańskim porcie [[Ferrol]]. Villeneuve wypłynął z Ferrolu [[10 sierpnia]] z rozkazem płynięcia do Brestu i następnie Kanału La Manche.
Wynikiem tych skomplikowanych manewrów było duże zgrupowanie floty francusko-hiszpańskiej zablokowane przez [[Horatio Nelson|Nelsona]] w [[Kadyks]]ie, stosunkowo małym porcie nie nadającym się do bazowania tak dużej liczby okrętów. [[16 września]] Napoleon rozkazał flocie natychmiast opuścić Kadyks i popłynąć do [[Neapol]]u. Villeneuve ociągał się z wykonaniem rozkazu z obawy przed bitwą z silniejszą flotą brytyjską, aż do momentu gdy dowiedział się, że Napoleon zadecydował o odebraniu mu dowództwa nad flotą. By ubiec ten rozkaz, [[18 października]] zdecydował się na wyjście z portu.
Linia 38:
== Podsumowanie ==
Sprzymierzeni stracili 22 okręty, ok. 3250 zabitych, ok. 2,5 tys. rannych i ok. 7 tys. wziętych do niewoli. Marynarzy brytyjskich zginęło 449. Bitwa ta stała się początkiem wielkiej hegemonii Brytyjczyków na morzach świata, walnie przyczyniając się do powstania brytyjskiego imperium [[kolonia (geografia polityczna)|kolonialnego]]...
Była to jednocześnie ostatnia wielka bitwa [[Żaglowiec|żaglowców]].
| |||