Swetoniusz: Różnice pomiędzy wersjami

Przyjaźnił się z [[Publiusz Korneliusz Tacyt|Tacytem]] i utrzymywał bliskie kontakty z [[Pliniusz Młodszy|Pliniuszem Młodszym]], który wstawił się za nim u cesarza [[Trajan]]a, w jednym ze swych listów. Większość wiadomości, które posiadamy o Swetoniuszu, pochodząpochodzi z korespondencji Pliniusza.

Około roku 120 został sekretarzem kancelarii cesarskiej [[Hadrian]]a. Jednak już rok później zwolniono go, wówczas poświęcił się twórczości literackiej. Na ten okres przypada wydanie słynnych ''Żywotów Cezarów''. Zawierają one biografiębiografie [[Gajusz Juliusz Cezar|Juliusza Cezara]], [[Oktawian August|Oktawiana Augusta]], [[Tyberiusz]]a, [[Kaligula|Kaliguli]], [[Klaudiusz (cesarz)|Klaudiusza]], [[Neron]]a, [[Galba|Galby]], [[Marek Salwiusz Oton|Otona]], [[Witeliusz]]a, [[Wespazjan]]a, [[Tytus Flawiusz|Tytusa]] i [[Domicjan]]a. Są one ważnym źródłem, uzupełniającym relację Tacyta. Szczególną wartość ich polega na opisie obyczajowości cesarskiej. Każda biografia, w mniejszym bądź większym stopniu, zachowuje trójpodział. Na początku część chronologicznieomawiająca poprawnąwydarzenia z życia cesarza (nie zawsze przestrzegająca chronologii), dalejjego pochodzenie, sprawowane urzędy; następnie opisuje cechy charakteru i wygląd władcy (''species''), a w końcowych partiach ich śmierć, poprzedzaną zawsze znakami wróżebnymi.

Do naszych czasów zachowały się oprócz ''[[Żywoty cezarów|Żywotów cezarów]]'' (''De vita Caesarum''), fragment dzieła ''O słynnych mówcach i nauczycielach'' (''De grammaticis et rhetoribus''), będące częścią większej całości ''O sławnych mężach'' (''De viris illustribus'').

Wspomina (w biografii Klaudiusza, 25) postać bliżej nieokreślonego ''Chrestosa'' : ''Iudaeos impulsore Chresto assidue tumultuantes Roma expulit'' („Żydów wypędził z Rzymu za to, że bezustannie wichrzyli podżegani przez jakiegoś Chrestosa''”Chrestosa” (wyd. pol. tłum. Janina Niemirska-Pliszczyńska). <ref>Wzmianka ta zapewne dotyczy chrześcijan o których wyraźniej mowa jest w życiorysie Nerona 16 ''Afflicti supliciis Christiani, genus hominum superstitionis novae et maleficae'' ("Ukarano torturami chrześcijan, wyznawców nowego i zbrodniczego zabobonu") i których dotyczy też fragment Domicjan 12 ''praeter ceteros Iudaicus fiscus acerbissime actus est; ad quem deferebantur, qui uel[ut] inprofessi Iudaicam uiuerent uitam uel dissimulata origine imposita genti tributa non pependissent.'' ("Szczególnie niemiłosiernie ściągano podatek tzw. żydowski. Pod Żydów podciągano wszystkich, którzy bez deklaracji oficjalnej żyli jednak wedle obyczaju żydowskiego, albo znów takich, którzy zaparłszy się swego pochodzenia żydowskiego nie płacili podatków nałożonych na ten naród.")</ref>