Jodie Foster: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
BlackBot (dyskusja | edycje)
m →‎Życie prywatne: NNDB - zamiana linków na szablon
→‎Dzieciństwo: dr. redakcyjne: usunięto zbędny i mylący wpis o nagrodzie dla zupełnie innej aktorki
Linia 35:
== Kariera ==
=== Dzieciństwo ===
Kariera aktorska Jodie Foster rozpoczęła się od kampanii reklamowej firmy Coppertone: mając trzy lata zagrała w filmie reklamującym preparaty do opalania. W ciągu następnych pięciu lat zagrała w około czterdziestu reklamówkach. W 1968 roku po raz pierwszy wystąpiła w telewizji – w serialu komediowym ''Mayberry RFD'', w którym jedną z głównych ról odgrywał jej starszy brat, Buddy. Ogółem Foster zagrała w ponad dwudziestu serialach, w tym w ''[[Ulica Sezamkowa|Ulicy sezamkowej]]'' i słynnej ''[[Bonanza (serial telewizyjny)|Bonanzie]]''. W 1970 roku (w wieku ośmiu lat) zaliczyła debiut w filmie telewizyjnym ''Menace on the Mountain'' (reż. Vincent McEveety), odgrywając rolę siostry chłopca, który po wyjeździe ojca na wojnę musi utrzymać rodzinę. Debiut kinowy Foster nastąpił dwa lata później, w filmie wyprodukowanym przez wytwórnię [[Walt Disney|Walta Disneya]], ''Napoleon And Samantha'' (reż. Bernard McEveety). Zagrała w nim tytułową Samanthę, przyjaciółkę jedenastoletniego chłopca (Napoleona), który opiekuje się cyrkowym lwem, a po śmierci dziadka – tresera wyrusza w poszukiwaniu rodziny, by nie zostać odesłanym do sierocińca. W kolejnych latach Foster wystąpiła jeszcze w kilku innych filmach Disneya przeznaczonych dla młodej widowni, między innymi ''One Little Indian'' (1973, reż. Bernard McEveety), ''Freaky Friday'' (1976, reż. Gary Nelson) i ''Candleshoe'' (1977, reż. Norman Tokar). W 1974 roku po raz pierwszy spotkała się na planie z reżyserem [[Martin Scorsese|Martinem Scorsese]], grając jedną z drugoplanowych ról w filmie ''Alice Doesn't Live Here Anymore'' (''[[Alicja już tu nie mieszka]]'' – wcielająca się w rolę Alice [[Ellen Burstyn]] otrzymała [[Nagroda Akademii Filmowej|nagrodę Oscara]] w kategorii najlepsza aktorka).
 
W 1976 roku Foster zagrała u boku [[Robert De Niro|Roberta De Niro]] nastoletnią prostytutkę Iris – w jednym z najsłynniejszych amerykańskich filmów ''[[Taksówkarz (film)|Taksówkarz]]'' (reż. [[Martin Scorsese]]). Za tę rolę nominowana została do Oscara w kategorii najlepsza aktorka drugoplanowa. W tym samym roku Foster wcieliła się w rolę Tallulah w musicalu wyreżyserowanym przez [[Alan Parker|Alana Parkera]] ''Bugsy Malone'' (akcja filmu dzieje się w Nowym Jorku w czasach [[Prohibicja w Stanach Zjednoczonych|prohibicji]], a wszystkie role odgrywają dzieci), wystąpiła również w filmie ''Freaky Friday'' (''Zakręcony piątek'' jako nastolatka Annabel Andrews, która zamienia się w swoją matkę – nominacja do nagrody [[Złoty Glob|Złotego Globu]]). 1976 rok to w końcu występ w [[Dreszczowiec|thrillerze]] ''The Little Girl Who Lives Down the Lane'' (''Dziewczynka, która mieszka na końcu drogi'', reż. Nicolas Gessner), za który Foster otrzymała nagrodę Saturna, przyznawaną przez Amerykańską Akademię Filmów Science Fiction, Fantasy i Horrów (''Academy of Science Fiction, Fantasy & Horror Films'').