Dioda półprzewodnikowa: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Mikerun255 (dyskusja | edycje) m dodano hiperłącza |
m drobne redakcyjne |
||
Linia 3:
Jest elementem dwukońcówkowym, przy czym końcówka dołączona do obszaru ''n'' nazywa się [[katoda|katodą]], a do obszaru ''p'' – [[anoda|anodą]]. Element ten charakteryzuje się jednokierunkowym przepływem [[prąd elektryczny|prądu]] – od anody do katody, w drugą stronę prąd nie płynie (zawór elektryczny).
Diody te są elementami nieliniowymi. Nieliniowość diod półprzewodnikowych polega na tym, że występujące na nich napięcie wzrasta proporcjonalnie do [[logarytm]]u płynącego przez nie prądu: U= A*ln(I) w stałej temperaturze złącza. Wynika z tego, że każdy (np. dziesięciokrotny) wzrost prądu powoduje przyrost napięcia o stałą wartość. W przypadku diod krzemowych jest to około 60 mV w 20 °C. Analogicznie, dwukrotny przyrost prądu powoduje zwiększenie napięcia o około 20 mV. Przedstawienie charakterystyki diody w liniowej funkcji prądu prowadzi do często spotykanego, acz niefortunnie w przypadku diody półprzewodnikowej stosowanego, pojęcia tzw. napięcia progowego (Vd). Wynika ono tylko z właściwości funkcji logarytmicznej przedstawianej liniowo. Różnicę obrazują zamieszczone obok charakterystyki
Podstawową cechą diod półprzewodnikowych jest umożliwianie przepływu prądu tylko w jedną stronę, jednak gama ich zastosowań jest o wiele szersza, w związku z tym rozróżnia się następujące rodzaje diod:
| |||