Bill Viola: Różnice pomiędzy wersjami

 

== Biografia ==

W 1973 otrzymał BFA (''Bachelor of Fine Arts'') na [[Syracuse University]], gdzie studiował sztuki wizualne. Od 1970 roku przez 18 miesięcy przebywał we Florencji, gdzie był dyrektorem technicznym produkcji dla Art/Tapes/22 w jednym z pierwszych studiów sztuki wideo w Europie. Po pobycie we Włoszech podróżował po różnych miejscach nagrywając swoje wideo.

W 2004 roku rozpoczął pracę nad nową operą Richarda Wagnera Tristan i Izolda. W 2009 roku Viola otrzymał Międzynarodową Nagrodę Katalonia – nagroda ta przyznawana jest osobie, której twórczość wniosła znaczący wkład w rozwój wartości kulturowych i naukowych<ref name="autobiografia">[http://www.billviola.com/biograph.htm Autobiografia na oficjalnej stronie Billa Violi]</ref>. <!-- Oficjalna autobigorafia artysty nie może być jedynym źródłem jego biografii w Wikipedii -->

 

Jego prace wystawiała m.in. [[National Gallery w Londynie]], [[Deutsche Guggenheim]], [[Muzeum Guggenheima w Nowym Jorku]], [[Whitney Musemum of American Art]], [[J. Paul Getty Museum]] i [[Metropolitan Museum of Art]]<ref name="Cohan">{{Cytuj stronę | url = http://www.jamescohan.com/artists/bill-viola/bio/ | tytuł = Bill Viola Bio | opublikowany = James Cohan Gallery | język = en | data dostępu = 2013-12-29}}</ref>

 

Według opinii krytyka sztuki [[Marjorie Perloff]] jego prace koncentrują się na podstawowych doświadczeniach człowieka takich jak narodziny, śmierć, świadomość człowieka, percepcja człowieka, droga do samopoznania Przez 40 lat tworzył taśmy wideo, instalacje wideo, instalacje muzyczne, występy muzyczne, transmisje telewizyjne. Jako artysta przyczynił się do zwiększenia zasięgu współczesnej sztuki. Jego prace prezentowane są w muzeach i galeriach na całym świecie. Filmy jego korzystają z wielu doświadczeń innych kultur, z myśli zbiorowych, kierowane są do szerokiej publiczności. Marjorie Perloff podaje prace Violi jako przykład jak nowe technologie (kamera wideo) mogą tworzyć zupełnie nowe kryteria estetyczne i dawać możliwości, które nie istniały w poprzednich dziedzinach sztuki, np. teatr<ref>Marjorie Perloff: The Morphology of the Amorphous: Bill Viola's Videoscapes, Poetry on & Off the Page: Essays for Emergent Occasions, by Northwestern University Press, 1998, ISBN 0-8101-1561-1</ref>

 

Część prac Violi to wideo, ale część stanowią także instalacje, w których ekran/obraz elektroniczny jest tylko częścią. Bardzo często zdarza się, że dzieła wywodzące się z wideo stawały się na Violi punktem wyjścia do dalszych poszukiwań, do tworzenia bardziej złożonych instalacji. W swoim dorobku ma również dokumenty kreatywne będące efektem podróży na [[Wyspy Salomona]]. Zainteresowany kulturą tego kraju stworzył serię wizyjnych dokumentów. Była to także możliwość testowania nowego sprzętu<ref name="Pitrus">Pitrus Andrzej, Wideoantropolog na Wyspach Salomona: o (niemal) zapomnianych dokumentach Billa Violi http://www.uwm.edu.pl/mkks/pdf/MKKS_8/06-cz-3-pitrus.pdf str3-5</ref>.

* 2013 "Bill Viola: Three Women", Puertas de Castilla, Murcia, Spain}}

 

{{fakt|data=2013-12|

* 1984 Polaroid Video Art Award for outstanding achievement, USA

* 2011 Praemium Imperiale, Japan<ref>http://www.eai.org/artistBio.htm?id=339</ref>

 

{{fakt|data=2013-12|

 

{{Przypisy}}

== Linki zewnętrzne ==

* [http://www.billviola.com Oficjalna strona Billa Violi]

{{Kontrola autorytatywna|VIAF=54262276|LCCN=n/85/6497}}