Języki bałtycko-fińskie: Różnice pomiędzy wersjami

'''Języki bałtyckofińskie''', określane też jako '''języki bałtofińskie''' lub '''języki fińskie''' - grupa językowa w obrębie [[Ural|uralskiej]] rodziny językowej. Obejmuje ona kilka języków, których liczba nie jest ostatecznie ustalona z uwagi na kontrowersje dotyczące uznania danego języka za język samodzielny, lub jedynie dialekt innego języka. Języki bałtyckofińskie są kontynuacją języka używanego przez plemiona ugrofińskie zamieszkujące połnocno-wschodnią [[Europa|Europę]] na początku I tys. n.e. Zasięg terytorialny języków bałtofińskich zmniejszył się jednak w stosunku do zajmowanego jeszcze na przełomie I i II tys. n.e. a to z powodu wypierania ich przez [[języki bałtyckie]] od południa, [[języki słowiańskie]] - od wschodu oraz [[języki germańskie]] ([[język szwedzki|szwedzki)]] - od zachodu. Także obecnie zasięg występowania małych języków bałtofińskich zmniejsza się wskutek wypierania ich przez rosyjski.<br>

Językami bałtyckofińskimi posługuje się ok. 7 mln. ludzi zamieszkujęcych północno-wschodnie wybrzeża [[Morze Bałtyckie|Morza Bałtyckiego]]. Do języków bałtofińskich zalicza się: