Atos: Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m zamiana szablonu "źródła" na "dopracować" |
m integracja szablonów z szablonem dopracować, WP:SK |
||
Linia 1:
{{Dopracować|źródła=2013-12|twórczość własna}}▼
▲{{Dopracować|źródła=2013-12}}
▲{{twórczość własna}}{{Inne znaczenia|postaci literackiej|[[Atos (ujednoznacznienie)|inne znaczenia tego słowa]]}}
{{Wikicytaty|Atos|Atosa}}
[[Plik:Athos (silver) rv.gif|thumb|183px
'''Atos''', właściwie ''Olivier hrabia de la Fère'' (ur. ok. [[1599]], zm. [[1661]]) – jeden z bohaterów [[powieść|powieści]] [[Aleksander Dumas (ojciec)|
== Cechy postaci ==
Na osobowość Atosa decydujący wpływ wywiera młodość. W przeciwieństwie do swoich przyjaciół, którzy wywodzą się z ubogiej [[Szlachta|szlachty]], dla której kariera [[siły zbrojne|wojskowa]] lub [[duchowieństwo|duchowna]] stanowi jedyną możliwość zdobycia życiowej pozycji, Atos pochodzi z rodziny [[Arystokracja|arystokratycznej]], wielkich [[magnat]]ów prowincji Berry. Przodkowie Atosa bywali przyjaciółmi królów francuskich – konkretnie [[Franciszek I Walezjusz|Franciszka I]], który utraciwszy własną [[szpada|szpadę]] w bitwie przeciwko [[Habsburgowie|Habsburgom]] we [[Włochy|Włoszech]], posługiwał się [[rapier]]em podanym mu przez przodka Atosa. W dowód przyjaźni i wdzięczności [[król]] podarował temuż przodkowi wspaniałą szpadę, którą Atos otacza wielka czcią
Obok powyższych zalet Atosa cechuje jednak jedna zasadnicza wada, a mianowicie nie mająca granic miłość własnego honoru. Atos nigdy nie uchybi własnemu słowu, choćby miał budzić swojego wierzyciela o piątej nad ranem, by zwrócić mu [[Dług (ekonomia)|dług]]. Z drugiej jednak strony, [[hrabia]] przejawia zachowania, które można by nazwać obłędem (gdyby ktoś nie znał jego opanowanej osobowości) jeśli ktoś naraża jego honor na uszczerbek. Najważniejszym przejawem tego jest zachowanie wobec Milady, wówczas własnej [[Małżonkowie|żony]]. Poślubił ją ujęty jej nadzwyczajna urodą, nic zresztą poza tym o niej nie wiedząc. Gdy na [[Polowanie|polowaniu]] odkrywa u niej piętno na ramieniu (dodajmy, że nieszczęsna Milady była wówczas nieprzytomna), oszalały z bólu, ogłuszony własną hańbą wykonuje natychmiast wyrok: wiesza własną żonę nieprzytomną na [[drzewo|drzewie]] (jak się później okazuje, nieskutecznie). Zhańbiony tak okrutnie, nie mogąc kontynuować dotychczasowego życia, wyrzeka się [[Rodzina (socjologia)|rodziny]] i zaciąga w szeregi zuchów pana de Treville, aby pod opończą prostego muszkietera i przybranym nazwiskiem odpokutować splamienie honoru. W chwili, gdy poznajemy Atosa w
Postać Atosa może być jednak właściwie oceniona jedynie przez [[pryzmat]] jego zachowań w sytuacjach ekstremalnych. Tam, gdzie w grę wchodzi przyjaźń, wśród najgorszych niebezpieczeństw albo w sytuacjach, gdy pozostali przyjaciele unoszą się [[egoizm|egoistycznymi]] pobudkami, hrabia de la Fère ukazuje swoją prawdziwą wielkość. Potrafi natychmiast poświęcić własne interesy, gdy wymaga tego dochowanie przyjaźni, nigdy nie zawaha się w decydującym momencie, dając przykład i pociągając za sobą pozostałych. Potrafi upominać się o przyjaciół wobec kardynała albo [[Anna Austriaczka (1601-1666)|Anny Austriaczki]] (inna sprawa, że bezskutecznie). Atos jest jedynym spośród przyjaciół, z którym pozostali nigdy nie kłócą się (cała reszta co jakiś czas przeżywa spięcia).
Linia 16 ⟶ 15:
== Zarys wydarzeń przedstawionych w cyklu o muszkieterach, w których aktywną rolę odgrywa Atos ==
=== Wczesna młodość ===
Hrabia Olivier de La Fere w wieku dwudziestu pięciu lat zakochał się w pięknej szesnastoletniej dziewczynie, Annie de Bruil, która przybyła na jego ziemie ze swoim bratem, księdzem. Hrabia mógł ją zmusić do tego, by z nim była, jednakże zachował się honorowo i poślubił ją, choć praktycznie nic o niej nie wiedział. Pewnego dnia na polowaniu jego żona spadła z [[koń|konia]] i straciła przytomność. Hrabia skoczył jej na pomoc i widząc, że żona się dusi rozerwał lekko jej suknie, by miała czym oddychać. Wówczas dostrzegł na jej ramieniu wypaloną czarną lilię, znak złodziejek i ladacznic. Zrozumiał, że kobieta poślubiła go dla [[pieniądze|pieniędzy]]. Załamało go to. Poczuł się shańbiony. Jako
=== Poznanie z
Chwilę później [[D'Artagnan]] wybiegając z gabinetu pana de Treville wpadł prosto na Atosa i potrącił go w ranne ramię. Chłopak przeprosił, ale Atos nie omieszkał zatrzymać go na chwilę i powiedzieć mu od siebie kilka uwag na ten temat. Po tym wszystkim chciał odejść, ale
=== Misja
Pewnego razu
▲Pewnego razu d'Artagnan ocalił zaatakowaną przez ludzi kardynała Konstancję Bonacieux, pokojówkę królowej Francji i jej powiernicę. Chłopak po akcji wezwał na pomoc Atosa, Portosa i Aramisa i poprosił ich, by się zjawili u niego w domu. Jednakże wierny sługa [[Planchet]] zastał tylko Atosa. Ten bez wahania udał się do domu przyjaciela, a ponieważ go nie było, zaczekał na niego. Niedługo potem zjawili się ludzie kardynała Richelieu chcący ponownie aresztować Konstancję i jej wybawiciela. Aresztowali oni Atosa biorąc go za d'Artagnana. Muszkieter nie przyznał się do tego kim jest. Uczynił to dopiero w [[Bastylia|Bastylii]], kiedy skonfrontowano go z panem Bonacieux, mężem [[Konstancja Bonacieux|Konstancji]]. W więzieniu nie posiedział na szczęście długo, albowiem wstawiennictwo pana de Treville przyczyniło się do jego uwolnienia. Niedługo potem d'Artagnan ruszył do [[Wielka Brytania|Anglii]] w ramach akcji "Diamenty królowej". Atos i jego dwaj druhowie również wzięli w niej udział. Jednakże podczas podróży Atos został oskarżony przez właściciela jednej z oberż (wprowadzonego w błąd przez agentów Richelieu) o fałszowanie [[pieniądze|monet]]. Walcząc ze strażą miejską, która miała go za to aresztować, zamknął się w [[piwnica|piwnicy]]. Później jednak wyszło na jaw, że oskarżenie było fałszywie. Karczmarz zapytał więc zamkniętego Atosa, jak może mu zrekompensować to oskarżenie. Muszkieter zażądał wpuszczenia do piwnicy jego wiernego sługi, [[Grimaud (postać)|Grimauda]]. Kiedy to się stało pan i sługa zamknęli się tam i wypijali karczmarzowi jego zapasy wina, strzelając jednocześnie do każdego, kto próbował tam wejść. Zabrał ich stamtąd dopiero d'Artagnan, który ukończył zadanie. Wówczas Atos będąc pijanym opowiedział Gaskończykowi historię swojej [[miłość|miłości]], przerabiając ją jednak na opowieść o losach swego znajomego. Następnego dnia w tej samej oberży Atos zawarł znajomość z [[Lord de Winter|lordem de Winter]], grając z nim w kości o majątek tak swój, jak i d'Artagnana, na zmianę go przegrywając i wygrywając. Ostatecznie gra skończyła się tym, że obaj przyjaciele mieli jedynie piękne siodła i rzędy, zaś piękne konie musieli oddać lordowi - do domu wrócili na koniach swoich służących, którzy z siodłami na plecach dogonili ich jadąc na wozie furze [[siano|siana]]. Po powrocie do Paryża d'Artagnan wszedł w mały konflikt z lordem de Winter zakończonym wyzwaniem na pojedynek i poprosił Atosa, Portosa i Aramisa o sekundowanie mu podczas owej potyczki. Pojedynek ten był walką Anglików i Francuzów (bowiem walczyli ze sobą również sekundanci). Atos jako jedyny zabił swego przeciwnika - powodem tego było to, iż jego przeciwnik nie chciał się zadowolić pseudonimem i zażądał, by muszkieter podał mu swoje prawdziwe nazwisko. Atos na stronie uczynił to, ale zapowiedział, że go będzie musiał potem zabić. Tak się też stało. Po czym zdobytą na zabitym Angliku [[sakiewka|sakiewkę]] muszkieter rzucił ją pomiędzy jego służbę samemu nie zachowując dla siebie nic.
Tymczasem
▲=== Spotkanie z Milady ===
W roku 1630 wciąż wiernie służył pod rozkazami
▲Tymczasem d'Artagnan wdał się w romans z [[Milady de Winter]]. W czasie trwania owego romansu otrzymał od niej tajemniczy [[pierścień]], który potem Atos rozpoznał jako swój rodowy klejnot. Pamiętał doskonale, komu go wręczył - swojej żonie. Zrozumiał, że musi nią być Milady. Ostrzegł więc przyjaciela, by ten zerwał z kobietą wszelkie kontakty. D'Artagnan jednak nie zakończył romansu i o mało nie zginął, gdy odkrył tajemnicę "napiętnowanej damy". Z trudem zdołał się ukryć u Atosa, który wyjawił mu wreszcie straszną prawdę - Milady to żona Atosa, ale i również szpieg kardynała. Teraz zaś chciała się ona [[Zemsta (etyka)|zemścić]] na d'Artagnanie za odkrycie jej tajemnicy. Atos, Portos i Aramis strzegli więc młodego przyjaciela jak tylko mogli. Jednocześnie musieli się jednak szykować do wyjazdu, albowiem król i kardynał pragnęli zdobyć protestancką twierdzę La Rochelle. Muszkieterowie musieli zdobyć ekwipunek i ruszyć na front. Atos zdobył go sprzedając odzyskany przez d'Artagnana rodowy pierścień - pieniądze ze sprzedaży podzielił pomiędzy siebie i Gaskończyka. Podczas oblężenia La Rochelle Atos razem z Portosem i Aramisem eskortował kardynała Richelieu do oberży "Pod Czerwonym Gołębnikiem", gdzie za pomocą [[rura|rury]] od pieca podsłuchali rozmowę kardynała z Milady. Kobieta miała zabić [[George Villiers, 1. książę Buckingham|księcia Buckingham]], by ten nie mógł wspomóc protestantów z La Rochelle. W zamian za to Milady zażądała pozwolenia na zabicie d'Artagnana i Konstancji. Kardynał podpisał stosowny dokument dający Milady wolną rękę w działaniu. Chwilę później jednak doszło do tzw. "sceny małżeńskiej": Atos przyszedł do Milady i groził jej śmiercią, jeśli zabije d'Artagnana, następnie zabrał jej glejt od kardynała, używając jako argumentu [[pistolet]]u. Później Atos postanowił porozmawiać potajemnie z d'Artagnanem, ale musiał mieć na to swobodną możliwość. Dlatego wpadł na pomysł zakładu z innymi muszkieterami - Atos i jego trzej przyjaciele mieli obronić aż do południa przed hugenotami Bastionu Św. Gerwazego, a nawet zjeść tam śniadanie. Do tej akcji zabrał on ze sobą swego sługę Grimauda. Podczas brawurowej obrony bastionu Atos oddał carte blanche d'Artagnanowi i powiedział mu o planach kardynała. Gaskończyk chciał z miejsca ratować księcia, ale Atos odradził mu to - podczas wojny kontakty z Anglikami byłyby zdradą. Dlatego o misji Milady powiadomiono jedynie lorda de Winter oraz królową Annę Austriaczkę. Ci zaś podjęli się zadania uprzedzenia Buckinghama o zamachu. Prócz tego dzięki Aramisowi księżna de Chevreuse dostarczyła przyjaciołom list z wieścią, gdzie jest ukryta Konstancja. Kiedy czterej przyjaciele czytali ten [[list]] podszedł do nich kardynał. W ostatniej chwili uprzedził ich o tym Grimaud łamiąc zakaz swego pana, który nakazał mu nie odzywać się bez pozwolenia. Ponieważ ów list był niebezpieczny i mógł zwrócić uwagę Richelieu, Atos nakazał Grimaudowi go zjeść w ramach kary za odezwanie się bez powodu. Jednakże w nagrodę za zjedzenie tego listu sługa mógł popić list [[wino|winem]]. Niestety plan ocalenia księcia się nie powiódł, bowiem Milady mimo to i tak zdołała go zgładzić ręką purytańskiego fanatyka Johna Feltona. Muszkieterowie nie wiedząc o tym pojechali do klasztoru w Bethune, by zabrać z niego Konstancję. Jednakże tutaj również się spóźnili - Milady dopadła ją i zdążyła otruć, nim muszkieterowie przybyli na miejsce. Rozpoczął się więc pościg. Atos, Portos, Aramis, d'Artagnan, lord de Winter oraz zabrany po drodze kat z [[Lille]] ujęli Milady w przydrożnym zajeździe. Sąd, w którego skład wchodzili, wydał na nią wyrok śmierci. Milady została ścięta przez kata nad brzegiem rzeki Lys. Gdy kardynał dowiedział się o tym, nakazał wszystkich uczestników samosądu aresztować i zgładzić. Jednakże d'Artagnan uratował siebie i przyjaciół [[glejt]]em, który Atos odebrał Milady. Zafascynowany młodym Gaskończykiem kardynał dał mu nominację na [[porucznik]]a muszkieterów in blanco. Atos jednak odmówił jej przyjęcia i wpisał do niej nazwisko d'Artagnana. Chłopak awansował, a przyjaciel został pod jego rozkazami. Niedługo potem padło La Rochelle, a Portos i Aramis opuścili służbę. Atos pozostał w muszkieterach aż do roku 1631, po czym opuścił służbę pod pretekstem odziedziczenia majątku ziemskiego po stryju.
=== Znalezienie syna (wersja z powieści
W roku 1633 Atos podróżował po Francji w sobie tylko znanym celu. Pewnej nocy dotarł do pewnej plebani na prowincji i tam natknął się na młodą służącą. Poznał w niej Ketty, dawną służbę Milady de Winter, a obecnie służącą księżnej de Chevreuse. Ketty spała, ale hrabia de Le Fere domyślił się, że skoro ona tu jest, to jej pani także. Atos odkrył, że księżna chce uwieść młodego plebana, który jednak teraz wyszedł udał się do chorej kobiety z pociechą duchową. Hrabia de La Fere zatem położył się w łożu z księżną i spędził z nią noc
▲W roku 1630 wciąż wiernie służył pod rozkazami d'Artagnana. Kiedy ten znalazł przy ciele zmarłego agenta kardynała tajemniczy pierścień Atos rozpoznał go jako rodowy skarb marszałka Bassompierre. Niedługo potem muszkieter otrzymał list od lorda de Winter, który wzywał jego, oraz d'Artagnana, Portosa i Aramisa do [[hotel]]u markiza de Saint Luc. Atos udał się więc tam z Portosem i d'Artagnanem (Aramisa był wtedy ranny i kurował się). Po drodze przyjaciele rozdzielili się jednak. Najpierw d'Artagnan pognał sam za karocą, w której zauważył Aramisa. Atos z Portosem jechali dalej, ale po drodze ten drugi zgubił się w jednej z oberż i upił się tam z księciem [[Gaston (książę Orleanu)|Gastonem Orleańskim]] oraz jego kompanami. Atos jechał więc dalej sam i spotkał po drodze swego Gerwazego, służącego swojego stryja. Dowiedział się od niego, że [[stryj]] jest umierający i wzywa go do siebie. Hrabia kazał Gerwazemu czekać na siebie, sam zaś ruszył dalej. Po drodze udzielił pomocy hrabinie Helenie de Sirle, której kareta zgubiła koło. Kobieta z wdzięczności zaprosiła go do siebie. Okazało się jednak, że jest ona agentką kardynała - Atos tylko dzięki swej przezorności uniknął wypicia wina z [[narkotyk]]iem. Kiedy usłyszał, iż rozmawia ona z hrabią de Montforge o jego śmierci uciekł po drodze zabijając kilku ludzi hrabiny. Dotarł do hotelu markiza de Saint Luc, gdzie czekał już milord de Winter. Od lorda on i d'Artagnan dowiedzieli się o małym chłopcu nazwiskiem [[Raul de Bragelonne|Raul d'Aram]], nieślubnym synu Aramisa i księżnej de Chevreuse. Przez przypadek chłopca wzięto za syna królowej Anny i księcia Buckingham. Kardynał chciał więc mieć chłopca, by zniszczyć królową. Atos i Portos pojechali więc po chłopca do klasztoru Saint Saforin, gdzie ten przebywał. Atos przedstawił się jako ojciec Raul i zabrał go ze sobą. Ruszyli do Paryża, ale po drodze zatrzymali się w przydrożnym zajeździe. Tam Atos spodziewając się pościgu ludzi kardynała odesłał chłopca z wiernym Grimaudem do Gerwazego, sam zaś został z Portosem i d'Artagnanem, by walczyć z hrabią de Montforge i jego ludźmi, którzy ich ścigali. Doszło wówczas do walki, którą muszkieterowie wygrali, choć opłacili to ciężkimi ranami. Podczas walki Atos zabił niezbyt honorowo samego hrabiego de Montforge - wytrącił mu [[szpada|szpadę]] i przebił bezbronnemu przeciwnikowi gardło. Następnie cała trójka udała się do [[Paryż]]a. Tam, po wykurowaniu ran, Atos wystąpił z wojska i osiadł na swoich ziemiach w hrabstwie de la Fère, wraz z adoptowanym synem Raulem, który został wicehrabią de Bragelonne.
Tak by się przynajmniej wydawało. Gdy w roku 1648 r. wybuchła [[Fronda (bunt)|Fronda]], Atos potajemnie przyłączył się do niej przeciwko despotycznej władzy kardynała [[Jules Mazarin|Julesa Mazarina]]. Prowadził działania przeciw kardynałowi i królowej Annie Austriaczce. Jednym z przejawów służby we Frondzie było wysłanie swego sługi, Grimauda, by podstępem dostał się do zamku Vincennes, gdzie przebywał uwięziony książę de Beaufort. Sługa miał zatrudnić się jako jego strażnik i skontaktować się z nim, przygotowując go jednocześnie do ucieczki. Niedługo potem do Atosa przybył
▲=== Znalezienie syna (wersja z powieści "Dwadzieścia lat później") ===
Tymczasem w Anglii trwała rebelia [[Oliver Cromwell|Olivera Cromwella]]. Król [[Karol I Stuart|Karol I]] szukał do swojej służby wiernych ludzi. Oddany mu lord de Winter przebywając we Francji poprosił Atosa i Aramisa, by ci zgodzili się służyć jego władcy. Przyjaciele bez wahania przystali na jego propozycję i udali się razem z nim do Anglii. Przedtem odpłynięciem jednak zauważyli, że na pomoście obserwuje ich [[Mordaunt (postać)|Mordaunt]]. Uprzedzeni przez lorda, że jest to syn Milady natychmiast zareagowali. Aramis złapał za [[muszkiet]] i chciał chłopaka zastrzelić, ale przeszkodził mu Atosa. Szybko jednak tego pożałował, gdyż czynem tym zdradzili się przed nim, iż to właśnie oni są ludźmi, których on szuka. Trzej przyjaciele odpłynęli do Anglii z uczuciem niebezpieczeństwa na karku. Służyli wiernie Karolowi I, niestety nie opłacani [[Szkocja|Szkoci]] sprzedali rebeliantom swego władcę. Atos więc poradził królowi, żeby uciec pod opiekę innego dowódcy szkockiego, który na pewno króla by nie sprzedał. Karol I zgodził się, a przed wyjazdem odznaczył Atosa i Aramisa Orderem Podwiązki. Po czym ruszyli w drogę, jednakże pochwycili ich wysłani z Paryża przez Mazarina Mordaunt,
▲W roku 1633 Atos podróżował po Francji w sobie tylko znanym celu. Pewnej nocy dotarł do pewnej plebani na prowincji i tam natknął się na młodą służącą. Poznał w niej Ketty, dawną służbę Milady de Winter, a obecnie służącą księżnej de Chevreuse. Ketty spała, ale hrabia de Le Fere domyślił się, że skoro ona tu jest, to jej pani także. Atos odkrył, że księżna chce uwieść młodego plebana, który jednak teraz wyszedł udał się do chorej kobiety z pociechą duchową. Hrabia de La Fere zatem położył się w łożu z księżną i spędził z nią noc - księżna w ciemności nie poznała mężczyzny. Następnego dnia kobieta wyjechała, a po roku przysłała na plebanię spłodzonego w tę noc chłopca. Atos jednak potajemnie obserwował plebanię i niedługo po przysłaniu chłopca zjawił się i odebrał go. Po czym nazwał syna Raul, uczynił wicehrabią de Bragelonne oraz adoptował. Odkąd przy jego boku pojawił się syn, Atos odnalazł również sens swego istnienia. Przestał pić i zaciągać długi, stał się odpowiedzialnym człowiekiem z celem przed sobą. Zamieszkał on z synem w wiejskiej posiadłości we wsi Bragelonne. Dworek swój, choć dość skromny, kazał mieszkańcom swego hrabstwa nazywać "pałacem". Często przyjmował u siebie gości i żył dość spokojnie. Trzymał się również z dala od polityki.
Atos z przyjaciółmi postanowili dopaść syna Milady i wykończyć go. Udało się im go pochwycić w jego pokoju i odbyli nad nim sąd. Skazali go na śmierć, ale postanowili dać mu szansę, jaką nie mogli dać Milady
▲=== Udział we Frondzie ===
▲Tak by się przynajmniej wydawało. Gdy w roku 1648 r. wybuchła [[Fronda (bunt)|Fronda]], Atos potajemnie przyłączył się do niej przeciwko despotycznej władzy kardynała [[Jules Mazarin|Julesa Mazarina]]. Prowadził działania przeciw kardynałowi i królowej Annie Austriaczce. Jednym z przejawów służby we Frondzie było wysłanie swego sługi, Grimauda, by podstępem dostał się do zamku Vincennes, gdzie przebywał uwięziony książę de Beaufort. Sługa miał zatrudnić się jako jego strażnik i skontaktować się z nim, przygotowując go jednocześnie do ucieczki. Niedługo potem do Atosa przybył d'Artagnan z propozycją służby w gwardii kardynała dla swego dawnego kopmana. Atos jednak propozycję odrzucił i następnego dnia wyjechał z Raulem do Paryża. Tam zapoznał go z jego prawdziwą matką, Marią Minchon księżną de Chevreuse (nie wydając jednak przed Raulem, że jest ona jego matką, choć powiedział księżnej, kim dla niej jest Raul). Wraz z synem wziął również udział w przyjęciu dla śmietanki towarzyskiej Frondy, podczas której spotkał się z Aramisem i omówił z nim plan uwolnienia pana de Beufort z więzienia. Przed jego realizacją jednak wysłał Raula do wojska pod rozkazami księcia Kondeusza. Niedługo potem Atos, Aramis i [[Hrabia de Rochefort (postać)|Rochefort]] przygotowali ucieczkę księcia de Beaufort, którą umożliwił im Grimaud poprzez dostarczenie księciu [[pasztet]], w którym była drabinka sznurowa. Kiedy książę i sługa znaleźli się poza murami twierdzy więziennej cała trójka spiskowców zabrała go ze sobą i zaczęli uciekać. Po jakimś czasie jednak dogonił ich pościg w postaci dwóch muszkieterów - d'Artagnana i Portosa. Doszło wówczas do walki, która zakończyła się w chwili, kiedy dawni przyjaciele zauważyli, z kim walczą. D'Artagnan wrócili do Paryża z pustymi rękami, zaopatrzeni jedynie w konie od Atosa (swoje stracili podczas szaleńczego pościgu). Cała czwórka dawnych przyjaciół następnego dnia potajemnie się ze sobą spotkała i dzięki mądrej przemowie Atosa odnowiła przysięgę wiecznej przyjaźni. Jednocześnie Grimaud został wysłany, by pilnować Raula podczas jego podróży na front do [[Flandria|Flandrii]]. Jednak sługa zawrócił do swego pana ze straszną wieścią - żyje syn Milady, który szuka katów swej matki i ma zamiar ich wszystkich zabić. Atos jako jedyny wówczas nie przejął się tą wieścią twierdzą, że ich jest czworo, a on jeden, więc nie ma się czego obawiać. Mimo to wieść o synu Milady nieco nim wstrząsnęła. Prawdopodobnie hrabia de La Fere sądził, że ów chłopak może być jego synem i bratem Raula. Do tego od jakiegoś czasu dręczyły go wyrzuty sumienia z powodu samosądu nad Milady.
▲=== Służba u Karola I ===
▲Tymczasem w Anglii trwała rebelia [[Oliver Cromwell|Olivera Cromwella]]. Król [[Karol I Stuart|Karol I]] szukał do swojej służby wiernych ludzi. Oddany mu lord de Winter przebywając we Francji poprosił Atosa i Aramisa, by ci zgodzili się służyć jego władcy. Przyjaciele bez wahania przystali na jego propozycję i udali się razem z nim do Anglii. Przedtem odpłynięciem jednak zauważyli, że na pomoście obserwuje ich [[Mordaunt (postać)|Mordaunt]]. Uprzedzeni przez lorda, że jest to syn Milady natychmiast zareagowali. Aramis złapał za [[muszkiet]] i chciał chłopaka zastrzelić, ale przeszkodził mu Atosa. Szybko jednak tego pożałował, gdyż czynem tym zdradzili się przed nim, iż to właśnie oni są ludźmi, których on szuka. Trzej przyjaciele odpłynęli do Anglii z uczuciem niebezpieczeństwa na karku. Służyli wiernie Karolowi I, niestety nie opłacani [[Szkocja|Szkoci]] sprzedali rebeliantom swego władcę. Atos więc poradził królowi, żeby uciec pod opiekę innego dowódcy szkockiego, który na pewno króla by nie sprzedał. Karol I zgodził się, a przed wyjazdem odznaczył Atosa i Aramisa Orderem Podwiązki. Po czym ruszyli w drogę, jednakże pochwycili ich wysłani z Paryża przez Mazarina Mordaunt, d'Artagnan i Portos. Lord de Winter zginął zastrzelony przez mściwego bratanka, zaś Atos i Aramis zostali osadzeni w lochu. Na szczęście d'Artagnan umożliwił im obu ucieczkę, po czym dla pozornie rzucił się z Portosem za nimi w pościg. W rzeczywistości czterej przyjaciele połączyli swoje siły i postanowili wrócić do Francji. Jednakże Atos nie chciał tego uczynić bez Karola I. Wobec tego wszyscy udali się ratować króla Anglii. Najpierw próbowali oni uwolnić go z obozu, gdzie był przetrzymywany. Nie udało się to im z powodu Mordaunta, który przybył z rozkazem odwiezienia króla do [[Londyn]]u na proces i... rozpoznał muszkieterów, którzy znowu musieli uciekać. Dotarli do Londynu i tam ponownie podjęli próbę uwolnienia króla Anglii. Byli obecni podczas procesu, podczas którego Atos nie wytrzymał i wyzwał głośno sędziów, czym niestety zdemaskował siebie przyjaciół, którzy znów musieli uciekać. Schronili się w jednej z gospód, po czym podjęli się w przebraniu [[robotnicy|robotników]] budowy [[szafot]]u, na którym władca miał zostać ścięty. Pod nim zaś wykonali podkop do królewskiej celi. Żeby wybić w niej jednak otwór musieli zyskać jeszcze jeden dzień. Pozbyli się więc [[kat]]a i jego pomocnika. Niestety jednak znalazł się ochotnik do ścięcia władcy - był nim Mordaunt. Karol I poszedł na śmierć. Przed ścięciem zdołał on jednak porozmawiać z Atosem, który stał pod szafotem. Król Anglii powiedział mu o skarbach ukrytych w zamku Newcastle. Poprosił, by w odpowiednim momencie użył tych skarbów, by wesprzeć nim jego dzieci. Po czym Karol I został ścięty ze słowami "Remember" na ustach. Kropla jego krwi spadła na czoło Atosa.
▲=== Rozprawa z Mordauntem ===
▲Atos z przyjaciółmi postanowili dopaść syna Milady i wykończyć go. Udało się im go pochwycić w jego pokoju i odbyli nad nim sąd. Skazali go na śmierć, ale postanowili dać mu szansę, jaką nie mogli dać Milady - pojedynek z jednym z nich. Mordaunt wybrał na swego przeciwnika Atosa, ale ten odmówił nie podając jednak swoich powodów. Pozostali więc ciągnęli losy i wybór padł na d'Artagnana. Jednakże podczas pojedynku młodzieniec podstępnie uciekł i dotarł na statek "Błyskawica", którym muszkieterowie mieli uciec do Francji. Przygotował na nim zasadzkę - okręt miał być wysadzony w powietrze z muszkieterami na pokładzie. Jednakże słudzy Grimaud i [[Mousqueton (postać)|Mouston]] dowiedzieli się o wszystkim i uprzedzili swoich panów. Ci zaś po kryjomu wsiedli do [[szalupa|szalupy]] z prowiantem i odpłynęli. Statek wyleciał w powietrze grzebiąc znajdującą się na nim zdradziecką załogę. Jednakże Mordaunt przeżył skacząc do wody, po czym podpłynął do szalupy muszkieterów i poprosił ich o pomoc. Atos ulitował się nad nim i podał mu rękę, by mógł on wejść na pokład. Jednakże podstępny syn Milady wciągnął go zdradziecko pod wodę. Próbował go utopić, ale Atos zdołał wyrwać [[sztylet]] i zatopił go w sercu młodzieńca, po czym wrócił z powrotem do szalupy i dopłynął nią z przyjaciółmi do brzegów [[Francja|Francji]].
=== Porwanie kardynała ===
W swojej ojczyźnie przyjaciele rozdzielili się. Atos i Aramis przybyli do Paryża i dołączyli do armii Frondy dowodzonej przez księcia de Beaufort. W mieście spotkali wdowę po Karolu I i powiedzieli jej o śmierci jej męża. Jednocześnie natknęli się na dwóch agentów kardynała, którzy rozgłaszali fałszywe plotki o rzekomej ucieczce króla Anglii. Wściekli wyzwali ich na [[pojedynek]], ale do pojedynków nie doszło, ponieważ panowie mieli do załatwienia swoje sprawy. Atos i Aramis spotkali się z głównodowodzącymi armią Frondy i przekazali im wiadomości o szpiegach kardynała. Oprócz tego spotkali Rocheforta, od którego dowiedzieli się o szykowanej bitwie z wojskami królewskimi. Następnego dnia doszło do niej. Atos nie zabił nikogo w bitwie, w przeciwieństwie do Aramisa, który nie tylko zabił wyzwanego wczoraj agenta Mazarina, ale też wziął do niewoli Raula de Bragelonne. Atos namówił syna go do walki po swojej stronie, a także odebrał mu depeszę do Mazarina, z której dowiedział się o tym, iż
=== Restauracja dynastii Stuartów w Anglii ===
Atos nigdy jednak nie przestał myśleć o królu Karolu I. Także, kiedy w roku 1660 przybył do niego syn króla, [[Karol II Stuart|Karol II]], zaoferował mu swą pomoc i powiedział o skarbach w zamku Newcastle. Razem udali się do Anglii. Hrabia zabrał ze sobą w podróż wiernego Grimauda. Atos przybył do zamku, ale tam stacjonował wróg młodego króla, generał Monck. Atos powiedział mu, że w zamku znajdują się [[beczka|beczki]] z jego rodowym majątkiem, który musiał zostawić we Francji po ostatniej wizycie w Anglii i poprosił Moncka o pozwolenie na ich wydobycie. Generał przeczuwał jakiś podstęp, ale wyraził zgodę. Obaj udali się do ruin zamku i wydobyli skarby. Wówczas jednak Atos przyznał się do tego, do kogo naprawdę należą te kosztowności i próbował namówić Moncka, by ten swoim wojskiem wsparł Karola II w odzyskaniu przez niego tronu. Generał jednak odmówił twierdząc, że nie wesprze kogoś, kto nie udowodnił swojej przydatności i wielkości. Niedługo potem Monck zniknął, zaś jego żołnierze oskarżyli Atosa o porwanie swego dowódcy. Atos z wiernym Grimaudem musieli zamknąć się w domu, który zajmowali przebywając w Anglii i bronić się przed chcącymi go aresztować żołnierzami
=== Reszta życia ===
Raul de Bragelonne dążył do zdobycia sławy na paryskim dworze. Ojciec z zadowoleniem śledził jego karierę, jednakże młody wicehrabia skierował swe uczucia w niewłaściwą stronę, co sprowadziło kłopoty na niego i na jego ojca. Atos nie popierał miłości Raula do panny [[Louise de La Vallière|Luizy de La Valliere]], późniejszej metresy Ludwika XIV. Pomimo to w imieniu swego syna przyszedł prosić króla o jej rękę dla Raula. Ludwik widząc jednak niechęć hrabiego de La Fere do jego przyszłej synowej odmówił podając za powód, że panna de La Valliere nie jest dla syna Atosa odpowiednia pod względem pochodzenia i stanu majątkowego. Atos uśmiechnięty przyznał królowi rację, jednakże zasmucony odszedł przynieść tę niepomyślną wieść Raulowi. Niedługo potem jednak Luiza została królewską metresą. Ich związek długo pozostawał sekretem, aż w końcu Raul za sprawą zazdrosnej księżniczki Henrietty (zakochanej w Ludwiku XIV) odkrył prawdę i opowiedział o niej swojemu ojcu. Atos zaś natychmiast udał się do króla i w prywatnej z nim rozmowie powiedział wprost, co o nim myśli. Przyznał, iż uważa go za człowieka zachowującego się niegodnie stanowiska, które mu Bóg powierzył oraz oznajmił, iż jego rodzina nigdy więcej nie będzie służyć Burbonów. Na znak, że to nie przelewki, połamał swoją szpadę i cisnął jej szczątki władcy pod nogi. Wściekły Ludwik XIV nakazał go aresztować.
== Atos w filmie ==
Muszkietera Atosa w filmach odegrali niżej wymienieni aktorzy:
▲Jean Martinelli - Trzej muszkieterowie (1953)
* [[John Malkovich]]
▲Georges Descrières - Trzej muszkieterowie (1961).
* Jan Gregor Kremp – Trzej muszkieterowie (2001).
▲François Chaumette - D'Artagnan (1969).
▲Oliver Reed - [[Czterej muszkieterowie|Czterej muszkieterowie-Zemsta Milady]] (1974)
▲Yves Lefebvre - D'Artagnan (1977)
▲Oliver Reed - [[Powrót muszkieterów]] (1989)
▲[[Kiefer Sutherland]] - [[Trzej muszkieterowie (film 1993)|Trzej muszkieterowie]] (1993)
▲Jean-Luc Bideau - [[Córka d'Artagnana]] (1994).
▲[[John Malkovich]] - [[Człowiek w żelaznej masce (film 1998)|Człowiek w żelaznej masce]] (1998).
▲Jan Gregor Kremp - Trzej muszkieterowie (2001).
▲Guillaume Depardieu - Milady (2004)
▲[[Matthew Macfadyen]] - [[Trzej muszkieterowie (film 2011)|Trzej muszkieterowie 3D]] (2011)
== Bibliografia ==
{{Dopracować|więcej przypisów}}
* A. Dumas, Trzej muszkieterowie, Wydawnictwo Siedmioróg, Wrocław 1999
* A. Dumas,
* A. Dumas,
* Słownik bohaterów literackich, Bielsko-Biała 2006▼
▲A. Dumas, Trzej muszkieterowie Dwadzieścia lat później, Wydawnictwo Zielona Sowa, 2003
▲A. Dumas, Wicehrabia de Bragelonne tom II, Państwowe Wydawnictwo Iskry, Warszawa 1959
▲Słownik bohaterów literackich, Bielsko-Biała 2006
[[Kategoria:Postacie z utworów Alexandre'a Dumasa]]
| |||