Wersja z 21:53, 24 sty 2014 edytuj Dohaeng (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 53 501 edycji →‎Cztery rodzaje samadhi: wikizacja ← poprzednia edycja		Wersja z 23:38, 24 sty 2014 edytuj anuluj edycję Dohaeng (dyskusja \| edycje) Redaktorzy 53 501 edycji →‎Źródła i termin: lit. następna edycja →
Linia 13: *usługi administracyjne mnichów, które wspierają powyższe<ref>{{Cytuj książkę \|Peter N. Gregory = Daniel B. Stevenson \| rozdział = The Four Kinds of Samādhi in Early T'ien-t'ai Buddhism \|tytuł = Traditions of Meditation in Chinese Buddhism\| strony = 45-48}}</ref>. Jednak Zhiyi opisuje jeszcze trzeci sposób religijnej praktyki, która ma pierwszeństwo nad wymienionymi powyżej. Jest to "wyrażanie skruchy w oddzielnym [[sanktuarium]]" ([[język chiński\|chiń.]] ''bie chang chanhui'') lub "samotna praktyka" (chiń. ''bie xing''). Mnisi, a nawet i ludzie świeccy, którzy wykazali się wyjątkową motywacją, byli zachęcani do okresowego opuszczania budynku medytacji i ~~odizolowanie~~odizolowania siebie na odosobnieniu przez określony okres czasu. Podejmowali tam jakąkolwiek praktykę z zestawu wysoce intensywnych i efektywnych form praktyki znanych pod nazwą ''cztery rodzaje samadhi'' (chiń. ''sizhong sanmei'')<ref>{{Cytuj książkę \|Peter N. Gregory = Daniel B. Stevenson \| rozdział = The Four Kinds of Samādhi in Early T'ien-t'ai Buddhism \|tytuł = Traditions of Meditation in Chinese Buddhism\| strony = 48}}</ref>. Termin "samadhi" ma dwa podstawowe znaczenia. W pierwszym (bardziej znanym) znaczeniu dotyczy ogólnego stanu medytacyjnego pochłonięcia czy ekstazy, co w odniesieniu do buddyzmu pokrywa wiele różnorodnych doświadczeń. Jednak w traktatach szkoły tiantai termin ten jest przeznaczony nie tylko do opisania owoców medytacyjnej praktyki, ale również do różnych mentalnych i fizycznych dyscyplin, stworzonych, aby je wywołać.

Cztery rodzaje samadhi: Różnice pomiędzy wersjami