Głaz narzutowy przy ulicy Wojska Polskiego w Sulechowie: Różnice pomiędzy wersjami

Głaz narzutowy znajduje się na skwerze u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Zielonej na terenie działki numer 464 w Sulechowie. Ma 1120 centymetrów obwodu i 165 centymetrów wysokości, co czyni go drugim pod względem rozmiarów głazem na terenie gminy<ref name="obrabóbrobrabobr">{{cytuj stronę|url=http://www.miedzyodraabobrem.pl/Baza-danych-turystycznych-LGD/Pomniki-Przyrody/Głaz-narzutowy-(1).aspx|tytuł=Głaz narzutowy|opublikowany=miedzyodraabobrem.pl|język=pl|data dostępu=2012-06-16}}</ref>. Eratyk jest średnioziarnistym [[granit]]em różowym . W jego skład mineralny wchodzą: [[kwarc]] przezroczysty, jasnoszary, [[skaleń|skalenie]] różowe, izometryczne, oraz niewielkie ilości blaszek [[biotyt]]u<ref>{{cytuj stronę|url=http://www.sth-stowarzyszenie.za.pl/turystyka/walory_przyrodnicze.pdf|tytuł=WALORY PRZYRODNICZE GMINY SULECHÓW.|autor=Marek Maćkowiak|opublikowany=sth-stowarzyszenie.za.pl|strony=2|język=pl|data dostępu=2012-06-16}}</ref>.

Pierwsze pisemne wzmianki o głazie pojawiły się w kronice miasta z 1756 roku<ref name="obrabóbrobrabobr"></ref>. Początkowo znajdował się na północnym odcinku obecnej ulicy Brzozowej w Sulechowie. W 1938 roku, kierując się poprawą estetyki miasta, a w szczególności rejonu w pobliżu obiektów wojskowych, władze podjęty decyzję o zmianie jego położenia i przetransportowanie w pobliże sulechowskich [[koszary|koszar]]. W celu przesunięcia eratyka skonstruowano cztery drewniane płozy (o [[Przekrój poprzeczny|przekroju poprzecznym]] 30 x 30&nbsp;cm), które przesuwały się po metalowych rolkach o średnicy 6&nbsp;cm. Do załadowania głazu sprowadzono cztery [[Wciągarka|wciągarki]], których [[udźwig]] (każdej z osobna) wynosił około 10 ton. W czasie podnoszenia kamienia dokonano pomiaru jego wagi, która wyniosła około 650 [[cetnar]]ów. Do przesuwania wykorzystano 1 maszynę i 2 ciągniki gąsienicowe, a pod metalowe wałki wkładano drewniane bale, który umożliwiały przesuwanie głazu. W sumie w ten sposób przesunięto go o około 500 metrów i umiejscowiono na skwerze, gdzie obecnie się znajduje<ref name="ReferenceA">L. Okowiński, ''Środowisko geograficzno-przyrodnicze gminy Sulechów'' s. 99-100</ref>.

Z głazem związana jest legenda, mówiąca o jego pochodzeniu i pierwotnym położeniu. Została ona opublikowana w 1926 roku w dziele „Abritz zur Heimatkunde des Kreises Züllichau – Schwiebus” autorstwa Gustava Zerndta. Mówi ona o olbrzymie Schrecku, mającym niegdyś zamieszkiwać tereny w pobliżu Sulechowa. Schreck miał przez długi czas nosić w swoim bucie głaz, aż podczas jednego ze spacerów zauważył, że ten go uciska. Wówczas to ściągnął but i wytrząsnął z niego kamień, który wylądował na północnym odcinku obecnej ulicy Brzozowej w Sulechowie<ref>{{cytuj pismo|tytuł=Co opowiadało się o olbrzymie Schrecku|czasopismo=Biuletyn Informacyjny Miasta i Gminy Sulechów|strony=2|issn=1642-4506|data=2007|url=http://www.sulechow.pl/obj/329_Biuletyn_Sulechow_2007_specjalny_01.pdf}}</ref>. Od tej opowieści początek swój wzięła nieoficjalna nazwa głazu – „Kamień Schrecka”<ref name="obrabóbrobrabobr" />.