|
|straty2 = nieznane
}}
'''Bitwa nad rzeką Kefissos''' (zwana bitwą pod Almyros) miała miejsce [[15 marca]] [[1311]] r. pomiędzy wojskami [[Kompania Katalońska|Kompanii Katalońskiej]] a [[Księstwo Aten|Księstwem Aten]]. Do zwycięskiej dla Katalończyków bitwy doszło w pobliżu [[Almyros]] i [[Orchomenos (Beocja)|Orchomenos]] nad rzeką Kefissos.
=== Księstwo Aten ===
Księstwo Aten założono w roku [[12041205]] w trakcie [[IV wyprawa krzyżowa|IV krucjaty]] po zajęciu przez zachodnich chrześcijan [[Konstantynopol]]a. Od tego czasu rządy w Atenach sprawowali [[Francja|Francuzi]], którzy często toczyli konflikty z sąsiednimi księstwami, [[Grecja|greckimi]]bizantyńskimi i tymi założonymi przez krzyżowców. W roku [[1261]] podnieśli oni oręż przeciwko cesarzowizaatakowali [[Cesarstwo Bizantyńskie|BizancjumKonstantynopol]], który odzyskałzostał Konstantynopolodzyskany przez Bizantyńczyków.
=== Kompania Katalońska ===
W roku [[1303]] do Konstantynopola przybyli żołnierze [[Kompania Katalońska|Kompanii Katalońskiej]], którzy walczyli na służbie cesarskiej w [[Anatolia|Anatolii]]. Jednak mord dokonany przez [[Cesarstwo Bizantyńskie|Bizantyjczyków]]Bizantyńczyków na przywódcy Katalończyków [[Roger de Flor|Rogerze de Flor]] w roku [[1305]], wywołał gniew żołnierzy, którzy zwrócili się przeciwko Grekom, plądrując i paląc ich ziemie. W roku [[1308]], po splądrowaniu [[Tesalia|Tesalii]], do Francji powrócił dowódca wojsk Kompanii Thibaud de Cepoy, a wojsko zostało przeorganizowane. Odtąd kolejne decyzje wydawała rada wojskowa.
=== Walter z Brienny ===
W roku [[1308]] [[Walter V z Brienny|Walter z Brienny]] przejął władzę w [[Ateny|Atenach]] po zmarłym [[Gwido II de la Roche|Gwidonie II de la Roche]].
Wkrótce Kompania Katalońska znalazła się na służbie księcia Waltera, który wykorzystywał ją do rozszerzenia granic własnego terytorium i, dzięki którejczemu zdobył kilka miast w Tesalii. Po odniesionymtym sukcesie Walter zrezygnował z usług żołnierzy, wypłacając im uprzednio należny żołd. Przy sobie pozostawił jedynie 200 najlepszych żołnierzy, reszcie zaś nakazał opuścić kraj. Pozostawieni samym sobie Katalończycy nie mieli pojęciawiedzieli gdzie się udać. Wśród Greków byli znienawidzeni, takżea miejscowi francuscy władcy uznawali ich za zagrożenie dla swojej władzy. W tej sytuacji Katalończycy zdecydowali się przenieść do kilku zamków, które zdobyli walcząc na służbie Waltera a, następnie zażądali od księcia uznania ich za lenników. Walter odrzucił jednak propozycję, grożąc Kompanii użyciem siływojną, jeśli nie wypełni ona jego woli. Katalończycy nie mieli innego wyboru, jak wywalczyć swoje prawa orężem.
Zimą [[1310]] r. obie strony rozpoczęły przygotowania do walki. Walter zgromadził pod swoją komendą siły wszystkich swoich wasali, otrzymał też wsparcie od władców [[Księstwo Achai|Księstwa Achai]] i [[Królestwo Neapolu|Królestwa Neapolu]], których celem było wypędzenie Kompanii Katalońskiej z Grecji[[Peloponez]]u. W sumieKsiążę Walter zgromadził największe siły od czasów IV krucjaty.
Siły Katalończyków, mimo że wzmocnione posiłkami tureckimi i greckimibizantyńskimi, znacznie ulegały liczebnie przeciwnikowi. Ich trzon stanowiła jednak grupa 200 bardzo doświadczonych w walkach żołnierzy.
=== Bitwa ===
Wiosną [[1311]] r. siły Kompanii wyruszyły z Phthiotis, a następnie przekroczyły rzekę Kefissos, zajmując stanowiska na prawym jej brzegu. Mając za plecami pobliskie jezioro Kopais i rzekę po lewej stronie, Katalończycy chcieli uniknąć okrążenia. Dla celów obronnych poprzecinali rowami grząskie przedpole, a następnie wypełnili doły wodą, co miało chronić ich przed atakiem ciężkozbrojnego rycerstwa księcia Waltera.
Dnia [[15 marca]] Walter na czele swoich rycerzy wyruszył ku stanowiskom Katalończyków, którzy wcześniej nakazali siłom tureckim zajęcie pozycji z dala od pola bitwy. Po dotarciu na miejsce, Walter wydał rozkaz ataku na linię obrony katalońskiej. Rycerze francuscy rozpoczęli atak, spowolniony przez wypełnione rowami przedpole. W tym momencie Katalończycy ostrzelali przeciwnika deszczem strzał z łuków, po czym rzucili do przodu piechotę, która zmusiła rycerzy Waltera do walki wręcz. W decydującym momencie nastąpił atak Turków, zajmujących pozycje na uboczu, który przechylił szalę zwycięstwa na stronę Kompanii. Bitwa zakończyła się całkowitą klęską księcia ateńskiego. Walter poległ w bitwie podobnie jak większość jego rycerzy.
Bitwa zakończyła się całkowitą klęską księcia ateńskiego. Walter poległ w bitwie podobnie jak większość jego rycerzy - kwiat francuskiego rycerstwa.
=== Skutki ===
Po tym zwycięstwie Kompania Katalońska rozpoczęła rządy w Księstwie Aten, okoliczne zamki poddały się bez walki, a ludność grecka z obawy przed rabunkami uznała zwierzchność Katalończyków. Politycznym przywódcą Kompanii został [[Roger Deslaur]] pochodzący z [[Roussillon (Francja)|Roussillon]], który zyskał największe poparcie żołnierzy. Katalończycy wygnali wkrótce szlachtę francuską z całego księstwa, grabiąc jej majątek, a żony i córki wygnanych rozdzielili pomiędzy siebie. Wdowie po Walterze udało się jednak zbiec do [[Neapol]]u, gdzie zwróciła się o pomoc do tamtejszego władcy. Ostatecznie udało się jej utrzymać władzę w [[Argos]] oraz Nauplii.
Chcąc zabezpieczyć się przed atakami nastawionych nieprzychylnie GrekówBizantyńczyków, Katalończycy wysłali posłańca do na dwór króla Sycylii [[Fryderyk II Sycylijski|Fryderyka II]], którego poprosili o wysłanie do Aten przedstawiciela, który mógłby oficjalnie objąć władzę w księstwie. Król mianował na to stanowisko swojego niepełnoletniego syna Manfreda, a z uwagi na jego wiek wysłał innego urzędnika, który w imieniu nowego władcy objął rządy. Tym samym w Grecji rozpoczęły się trwające 7 lat rządy Katalończyków, których zastąpiła dopiero [[Florencja|florencka]] rodzina [[Acciaiuoli]].
=== Literatura ===
| 