[[Plik:Jan van Beers - Henri Rochefort.jpg|thumb|Jan van Beers:<br />Portret Henri Rocheforta]]
'''Henri Rochefort''', właściwiewłaśc. ''Victor-Henri, marquis de Rochefort-Luçay'', (ur. [[31 stycznia]] [[1830]] w [[Paryż]]u, zm. [[13 czerwca]] [[1913]] w [[Aix-les-Bains]]) – francuski pisarz, dziennikarz, dramaturg i polityk skrajnej prawicy.
Od roku 1851 był urzędnikiem w paryskim ratuszu (Hôtel de Ville). Od roku 1863 współpracował z dziennikiem ''„[[Le Figaro]]''”. Był przeciwnikiem [[Alfred Dreyfus|Alfreda Dreyfusa]].
Od roku 1868 był wydawcą tygodnika ''La„La Lanterne''Lanterne”. W roku 1869 został członkiem Izby Ustawodawczej. W roku 1870 za obrazę rodziny cesarskiej został skazany na karę więzienia. W roku 1871 walczył w [[Komuna Paryska|Komunie Paryskiej]], za co w roku 1873 został zesłany do [[Nowa Kaledonia|Nowej Kaledonii]]. W roku 1874 uciekł z zesłania i przez [[San Francisco]] dostał się do [[Londyn]]uLondynu. W roku 1880 powrócił do Paryża i na łamach dziennika ''L’Intransigeant''„L’Intransigeant” występował przeciw rządowi. Popierał generała [[Georges Boulanger|GeorgesaGeorges’a Boulangera]]. W latach 1885-18861885–1886 zasiadał w Izbie Deputowanych. W roku 1889 został ponownie skazany, uciekł do Londynu, skąd powrócił w roku 1895.
Napisał kilka powieści oraz pięciotomowe pamiętniki ''Les aventures de ma vie''.
