Zjednoczony Kościół Ewangeliczny w Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej: Różnice pomiędzy wersjami

Pierwsze inicjatywy zjednoczeniowe pojawiły się już w 1945 roku, kiedy powstał Polski Kościół Ewangelicznych Chrześcijan Baptystów, jednak w przeciągu dwóch następnych lat występowały z niego wszystkie ugrupowania i pozostali tylko baptyści. Pojawiła się wkrótce nowa inicjatywa zjednoczeniowa, w wyniku której w 1947 roku powstał ZKE. Najpierw należały doń trzy kościoły, a od 1953 – pięć. Część zborów byłego Związku Chrześcijan Wiary Ewangelicznej podjęła w 1956 roku próbę wystąpienia z ZKE i wystąpiłazwróciła się do władz z prośbą o legalizację związku. Władze odpowiedziały represjami i zbory zostały zmuszone do powrotu do ZKE. Najdłużej, bo do końca lat 60., opierała się „grupa lubelska”. Do roku 1975 dominowali wolni chrześcijanie, od roku 1981 – zielonoświątkowcy. Zmiana sytuacji politycznej po roku 1980 pozwoliła na usamodzielnienie się poszczególnych konfesji. W 1981 roku jako pierwszy wystąpił [[Kościół Wolnych Chrześcijan w RP|Kościół Wolnych Chrześcijan]] i odtąd ZKE obejmował cztery wspólnoty. W 1987 roku na ostatnim synodzie Kościoła zdecydowano o rozwiązaniu ZKE. Pod koniec swego istnienia przekraczał 17 tysięcy wyznawców, największy wzrost liczebny nastąpił w latach 80. XX wieku.