Introjekcja: Różnice pomiędzy wersjami

'''Introjekcja''' jest [[Mechanizmy obronne|mechanizmem obronnym]], który pojawia się w celu obrony [[Ego (psychologia)|ego]] przed [[Świadomość|uświadomieniem]] nieakceptowanych, wrogich impulsów.

Jest to proces, w którym dziecko przyswaja sobie postawy rodziców w formie wielu kalk pamięciowych, przez co w umysłowych reprezentacjach rodziców dziecko przyjmuje także funkcję rodziców<ref name=autonazwa1>S.M.Johnson, ''Style charakteru'', Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań 1998, s. 308.</ref>.

Introjekcja polega na przyjmowaniu a proripriori komunikatów, poglądów lub atrybutów innych osób, jako własnych<ref>J.Pierzchała, ''Mechanizmy unikania konfliktu -– introjekcja'', Instytut Terapii Gestalt, Kraków 1995.</ref>.

Najczęściej żywimy wobec tych obiektów silne [[emocja|uczucia]] (np. [[miłość]] lub nienawiść), które mogą być zarówno świadome, jak i [[Nieświadomość (psychoanaliza)|nieświadome]]<ref>A.Kokoszko, P.Drozdowski, ''Wprowadzenie do psychoterapii'', Akademia Medyczna im. Mikołaja Kopernika w Krakowie, Kraków 1993, s. 81-82.</ref>. Proces introjekcji jest nieuświadomiony<ref name=autonazwa1 />.