Osiedle Warszawskie (Poznań): Różnice pomiędzy wersjami
| [wersja nieprzejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
Linia 15:
Ulice osiedla stanowią w zasadzie układ symetryczny z centrum zlokalizowanym w rejonie styku ulicy Warszawskiej z Łowicką i Kutnowską. W rejonie tym miał pierwotnie powstać teren sportowy z boiskiem. W zabudowie dominowały tradycyjne, [[klasycyzm|klasycyzujące]] [[willa|wille miejskie]], realizowane przede wszystkim dla klasy średniej, o spokojnej ornamentyce i funkcjonalnych rozwiązaniach, otoczone dość dużych rozmiarów ogrodami. Budowano je według wzorów typowych [[Bank Gospodarstwa Krajowego|Banku Gospodarstwa Krajowego]]. Po wojnie, niezabudowane parcele, masowo wypełniono willami o skromnych cechach [[modernizm (architektura)|modernistycznych]].
W [[1935]], z inicjatywy mieszkańców, wybudowano na osiedlu kościół pod wezwaniem Chrystusa Odkupiciela (ulica Kutnowska róg Toruńskiej) i modernistyczną szkołę podstawową (architekt [[Jerzy Tuszowski]]). W czasie wojny, przy ul. Mogileńskiej posadowiono baraki dla niemieckich uchodźców z bombardowanych miast Rzeszy ([[1944]] - [[1945]]). W latach [[1981]] - [[1983]] wybudowano nowy [[Kościół Chrystusa Odkupiciela w Poznaniu|kościół Chrystusa Odkupiciela]] (architekt [[Aleksander Holas]]), gdyż poprzedni stał się zbyt mały dla dynamicznie rozwijającej się parafii. Konsekracji dokonał arcybiskup [[Juliusz Paetz]]. Obiekt stoi przy ul. Czerniejewskiej. Stary kościół przy ul. Toruńskiej 8 funkcjonuje obecnie jako świątynia własna parafii grekokatolickiej pw. Opieki
== Toponimia ==
| |||