|
W lipcu 2013 r. Rada Polityki Pieniężnej obniżyła stopę procentową o 25 [[punkt bazowy|punktów bazowych]] do poziomu 2,5%. Jest to obecnie najniższa stopa procentowa w historii<ref>[http://prnews.pl/wiadomosci/stopy-procentowe-w-do-do-25-procent-6547139.html ''Stopy procentowe w dół do 2,5 procent'' – PRNews.pl (Dostęp: 2013-07-03)].</ref>.
== Zobacz też ==
<strong>Stopa procentowa</strong> jest to rynkowy koszt kapitału, albo inaczej cena, którą płaci się za pożyczenie kapitału na określony czas. Koszt ten wyraża się zazwyczaj jako procent od pożyczonej sumy, mierzony w ujęciu rocznym (tzn. gdyby suma została pożyczona – i zwrócona – dokładnie po roku). Jeśli ktoś pożycza pieniądze na krótszy okres, to zapłaci jedynie część tej sumy. Pożyczka taka może mieć zarówno charakter kredytu, lub zakupu obligacji wyemitowanych przez potrzebującą kapitału instytucję.
* [[podstawowe stopy procentowe NBP]]
Stopy procentowe są niezwykle istotne dla funkcjonowania gospodarki, ponieważ ich poziom wpływa na wiele podejmowanych decyzji. Wysokie stopy procentowe zniechęcają do robienia zakupów na kredyt (np. do zakupu mieszkania lub samochodu) - w obawie, że konsument nie będzie w stanie spłacić raty kredytu lub koszty spłaty będą bardzo wysokie, jak również utrudniają przedsiębiorstwom finansowanie bieżących kosztów działalności (kredyt obrotowy). Oprócz wpływu na decyzje gospodarstw domowych, stopy procentowe oddziałują także na decyzje firm w sprawie inwestycji. Wysoki koszt kredytu może np. powstrzymać firmę przed zbudowaniem nowej fabryki, dzięki której powstałyby nowe miejsca pracy. Poziom stóp procentowych oddziałuje więc na kondycję gospodarki. Generalnie rzecz biorąc, im wyższe stopy procentowe na rynku, tym niższy popyt w gospodarce.
Z drugiej strony, wysokie stopy procentowe zachęcają do oszczędzania. Można powiedzieć, że stopa procentowa jest wynagrodzeniem za cierpliwość – oszczędzając pieniądze człowiek rezygnuje z obecnej konsumpcji na rzecz konsumpcji w przyszłości. Im wyższe jest to wynagrodzenie, tym chętniej podejmuje się decyzję o oszczędzaniu, bowiem dzięki niemu przyszła konsumpcja staje się większa od tej, którą moglibyśmy zrealizować obecnie.
Stopa procentowa kształtuje się na rynku jako cena, która równoważy dostępne oszczędności z popytem na kredyty. Jeśli popyt na kredyt jest większy od dostępnych oszczędności, to stopa procentowa rośnie. Na poziom rynkowych stóp procentowych może również wpływać bank centralny poprzez politykę pieniężną: wzrost podaży pieniądza obniża stopy procentowe na rynku, a spadek – zwiększa.
Ekonomiści często mówią o „stopie procentowej”, choć w gospodarce występuje wiele różnych stóp procentowych – inna jest stopa oprocentowania depozytów, inna kredytów (w obu przypadkach zależy ona od okresu, na który składamy depozyt lub zaciągamy kredyt), inna jest też stopa oprocentowania obligacji. Większość stóp procentowych zmienia się jednak w tym samym kierunku – zazwyczaj jeśli rośnie jedna, rosną i pozostałe. Można więc stwierdzić, że są one wzajemnie powiązane.
Ekonomiści rozróżniają nominalną i realną stopę procentową. Ta pierwsza odnosi się do nominalnej kwoty pożyczanych środków, druga jest skorygowana o przewidywaną inflację.
== <em>Wśród rynkowych stóp procentowych wyróżnia się stopy krótkookresowe (za podstawową stopę krótkookresową uważa się zazwyczaj stopę oprocentowania 3-miesiecznych pożyczek międzybankowych) i długookresowe (za podstawową stopę długookresową uważa się zazwyczaj stopę oprocentowania 10-letnich obligacji skarbowych). W krajach strefy euro, a więc na obszarze jednej waluty, stopy procentowe są na zbliżonym poziomie.</em>☁ ==
== ==
*
{{Przypisy}}
| 