Buńczuk: Różnice pomiędzy wersjami

Buńczuk stanowił symbol władzy w armii [[mongołowie|mongolskiej]] i [[Turcja|tureckiej]], oraz wojskach [[Tatarzy|tatarskich]] i [[Kozacy zaporoscy|kozackich]]. Składał się z ogona końskiego lub [[jak]]a lub konia, umieszczonego w misternie uplecionej siatce i powieszony na długim drzewcu zakończonym metalowym emblematem. Odpowiedzialnymi za niego w armii [[Imperium osmańskie|Osmanów]] byli piesi ''buńczuczni'', którzy zatykali je w miejscu obozowiska przed namiotem dostojnika (1-7 buńczuków w zależności od rangi) lub [[sułtan]]a (7-9 znaków), a w czasie walki starali się trzymać nieco z tyłu właściciela, aby w razie porażki móc wycofać je jak najszybciej i nie oddać ich w ręce wroga. W innych armiach zdarzały się specjane wersje dla konnych, których buńczuki składały się z umocowanego na krótszym drzewcu, poziomego drążka, na którym wieszano po kilka końskich ogonów, oprawionych w srebrne lub mosiężne gałki (ze [[staropol.]] buńczuki ''dwutulne'', ''trzytulne'' itd. w zależności od liczby ogonów). Czasem buńczuki wieszano sposobem [[Persowie|Persów]] i Polaków na szyjach końskich dla ozdoby, oprawiając w siatkę z [[jedwab]]iu i klejnoty (tzw. ''buńczuk-podgardie'').