Bitwa pod Espinozą: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja przejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
kat.
Linia 2:
|epoka = nowożytność
|nazwa = Bitwa pod Espinozą
|konflikt = [[WojnyWojna napoleońskiena wPółwyspie HiszpaniiIberyjskim i Portugalii1807-1814]]
|grafika =
|opis =
Linia 10:
|przyczyna =
|terytorium = [[Galicja (Hiszpania)]], [[Hiszpania]]
|strona1 = [[I Cesarstwo Francuskie|Cesarstwo Francuskie]]<br />[[Księstwo Warszawskie]]
|strona2 = [[Hiszpania|Królestwo Hiszpanii]]
|dowódca1 = [[Claude Victor-Perrin|Claude Victor]]
|dowódca2 = [[Joaquín Blake]]
|siły1 = 22 000
Linia 22:
{{Wojna na Półwyspie Iberyjskim 1807-1814}}
 
'''Bitwa pod Espinozą''' – bitwa stoczona w dniach 10–11 listopada [[1808]] pod miasteczkiem Espinosa de los Monteros w [[Góry Kantabryjskie|Górach Kantabryjskich]]. Starcie zakończyło się zwycięstwem wojsk [[Francja|francuskich]] dowodzonych przez [[marszałekMarszałkowie Francji|marszałka]] [[Claude Victor-Perrin|Victora]] nad [[Hiszpania|hiszpańską]] ''Armią Galicji'' [[generał-porucznik#Stopnie generalskie w innych armiach|generała-porucznika]] [[Joaquín Blake|Joaquína Blake'a]].
 
Pierwszego dnia spotkania Victor, spodziewając się łatwego zwycięstwa, które zmyłoby zeń hańbę przegranej pod [[Bitwa pod Valmasedą|Valmasedą]], przypuścił serię nieskładnych ataków, odpartych z dużymi stratami przez generała [[Pedro de La Romana|Romanę]] i jego karne oddziały regularnej armii. Do zapadnięcia nocy Blake utrzymał swe pozycje. Rankiem 11 listopada, Victor odzyskał zimną krew i przeprowadził zmasowany atak, w wyniku którego rozbił lewe skrzydło armii Blake'a i zmusił resztę Hiszpanów do ucieczki. Francuzi zdobyli 30 dział i 30 sztandarów.
 
Wprawdzie nie była to bitwa decydująca, spowodowała jednak upadek ducha w rozbitym i śmiertelnie znużonym hiszpańskim wojsku (nie posiadającym ani nadrzędnego dowództwa, ani rządu, które mogłyby koordynować jego działania), była więc początkiem końca całej armii Blake'a w Galicji. Blake'owi trzeba natomiast przyznać, że w odwrocie udało mu się przeprowadzić resztki swoich oddziałów przez góry i uniknąć - ku zdiwieniu [[Napoleon I Bonaparte|Napoleona]] - pogoni, jaką rzucił za nim [[marszałekMarszałkowie Francji|marszałek]] [[Nicolas Jean de Dieu Soult|Soult]].
 
Niemniej, gdy dotarł wreszcie 23 listopada do prowincji [[Prowincja León|León]], pod jego sztandarami było zaledwie 10 000 żołnierzy.