Nowotaniec: Różnice pomiędzy wersjami

Historia miejscowości datowana jest od [[1340]], gdy król [[Kazimierz III Wielki]] przyłączył [[Grody Czerwieńskie]] do [[Polska|Polski]].<ref>[http://la.wikisource.org/wiki/Privilegium_locationis_villae_Nowotaniec,_in_terra_sanociensi Akt lokacyjny Nowotańca]</ref>. Wieś początkowo niemiecka z biegiem lat uległa polonizacji<ref>Johann Gottfried Herder-Forschungsrat. Zeitschrift für Ostforschung: Länder und Völker im östlichen Mitteleuropa. N.G. Elwert., 1971. str. 50. " Bei Nowotaniec (alter deutscher Name Lobentanz, Bez. Sanok) heißt es 1446: super [...]", ; [[Walter Kuhn]]. Vergleichende Untersuchungen zur mittelalterlichen Ostsiedlung Boehlau, 1973 str. 284; [[Kazimierz Rymut]]. Gegenstand und Methoden der Onomastik: Cracow, August 21-25, 1978, Państwowe Wydawn. Naukowe, 1981 str. 344.; [[Raimund Friedrich Kaindl]]. Geschichte der Deutschen in den Karpathenländern. Friedrich Andreas Perthes, 1907. Bd. 1, str. 39. oppido toto ..."; Zeitschrift für Ostforschung: Länder und Völker im östlichen Mitteleuropa. N.G. Elwert., 1971 str. 50. "Die letzteren Namen haben sich als [[Nadolany]] (Taldorf) und [[Nagórzany]] (Bergdorf) ehalten. "; [[Walter Kuhn]]. Geschichte der deutschen Ostsiedlung in der Neuzeit. Böhlau, 1957. str. 363. "Im Norden rechte er bis [[Grybów]], [[Szymbark (województwo małopolskie)|Szymbark]], [[Rychwałd (województwo małopolskie)|Rychwałd]], [[Żmigród]], [[Dukla]], [[Wisłoczek]], Nowotaniec und nahe an [[Sanok]], dann mit einer Ausbuchtung im Sanwinkel nach Norden [[Dynów]] und [[Przemyśl]] und, wieder ..." </ref>.

Nowotaniec był przez szereg dziesięcioleci głównym ośrodkiem działalności lewicowej w powiecie sanockim. Tradycje te sięgają [[1918]], kiedy powstała tu jedna z pierwszych komunistyczna Rada Delegatów Chłopskich<ref>[[Mówia wieki]] (magazyn historyczny) Państwowe Zakłady Wydawn. Szkolnych. 1979, str. 11. " W [[1918]] robotnicy fabryki utworzyli w sanoku Radę Robotniczo-Chłopską na czele której stanął Czesław Sieradzki "</ref>. [[6 listopada]] [[1918]] na wiecu w [[Tarnobrzeg]]u proklamowano utworzenie tzw. [[Republika Tarnobrzeska|Republiki Tarnobrzeskiej]]. [[7 listopada]] powołano Radę Robotniczo–Żołnierską w [[Przemyśl]]u, tworząc tzw. Republikę Przemyską. W szeregu miejscowościach, m.in. w [[Sanok]]u, Nowotańcu, [[Nadolany|Nadolanach]] powstały rady robotniczo–chłopskie<ref name=autonazwa1 />. W okresie międzywojennym z Nowotańca wywodziło się wielu działaczy [[Komunistyczna Partia Polski|KPP]]. Mieszkali tu Ludwik, Czesław i Józef Sieradzccy, Kazimierz Konieczny, Bronisław Rakoczy (członek [[Francuska Partia Komunistyczna|Komunistycznej Partii Francji]]), Jan, Tadeusz i Feliks Dębiccy, Czesław Jakubowski, Bronisław Gackowski, [[Benedykt Krawiec]], Edward Pawiak, Władysław Drozd, Józef Długosz, a także współpracujący z nimi Andrzej Dębicki z Wolicy i Jan Próżny z Woli Sękowej. Po [[1942]] za pośrednictwem Benedykta Krawca oraz komunistów krakowskich powstała w Nowotańcu komórka organizacyjna [[Polska Partia Robotnicza|PPR]]. Pierwsze zebranie organizacyjne tej partii odbyło się w domu Józefa Długosza w Nowotańcu, po wcześniejszym kontakcie z Andrzejem Budą z Krakowa. W kilka dni później nastąpiło zaprzysiężenie nowych członków tej organizacji<ref>Tadeusz Sieradzki, Józef Sieradzki, Jan Próżny, Jan Długosz, Tadeusz Dębicki s. Jana, Kazimierz Konieczny, Tadeusz Długosz, Jan Dębicki s. Andrzeja, Bolesław Mindur, i Mieczysław Żytka. [[Edward Zając]] Z dziejów Sanoka i powiatu sanockiego str. 58. op. cit. Józef Długosz. Moich kilka wspomnień o powstaniu i działalności organizacji [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] w Nowotańcu 1943-1946. [w:] Zbiory Archiwum Komitetu Wojewódzkiego PZPR w Krośnie s.1-2.</ref>. Na sekretarza grupy wybrano wówczas [[Tadeusz Sieradzki|Tadeusza Sieradzkiego]]<ref>Bogdan Brzeziński, Leon Chrzanowski, Ryszard Halaba. Polegli w walce o władzę ludową . Zakład Historii Partii przy KC PZPR. Książka i Wiedza, 1970. str. 365 "Tadeusz Sieradzki, s. Czesława, ur. [[19 listopada]] 1922 r., Nowotaniec, pow. Sanok, w okresie okupacji czł. [[Polska Partia Robotnicza|PPR]] i [[Gwardia Ludowa|GL]], po wyzwoleniu czł. [[Polska Partia Robotnicza|PPR]], funkc. UBP, poległ [[15 maja]] 1945. Zastrzelony w Sanoku przez [[Antoni Żubryd|Antoniego Żubryda]], do tego czasu Sieradzki pełnił funkcję szefa sanockiego P[[Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego|UBP]]."</ref><ref>Andrzej Daszkiewicz. Ruch oporu w regionie Beskidu Niskiego. Min. Obrony Narodowej, 1975. str. 170. " Tadeusz Dębicki, Tadeusz Sieradzki, Józef Długosz, Czesław Jakubowski"</ref>, Nowotaniecka komórka PPR stanowiła jedną spośród 18 dzielnic Komitetu Podokręgowego "Nafta". Kontakt z okręgiem utrzymywała Jadwiga Ludwińska "Sabina", która kwaterowała w domu Anastazji Szczerby w [[Nadolany|Nadolanach]]. Późną jesienią 1943 spośród członków PPR z Nowotańca zorganizowana została grupa wypadowa [[Gwardia Ludowa|Gwardii Ludowej]]<ref>Tadeusz Sieradzki (dowódca), Józef Długosz, Kazimierz Konieczny, Mieczysław Żytka i Tadeusz Długosz. Od stycznia 1944 grupa przyjęła nowych członków. Wśród nich byli; Zdzisław Drozd, Edward Pawiak, Kazimierz Sieradzki s. Czesława, Czesław Sieradzki s. Józefa, Władysław Wojtoń. [w:][[Edward Zając]] Z dziejów Sanoka i powiatu sanockiego str. 59</ref>. W lipcu 1944 nastąpił kolejny nabór do GL. We wrześniu [[1944]] sekretarzem został Tadeusz Dębicki. Początkowo w partii było niewielu członków – 20 w Sanoku i 15 na terenie powiatu. "Rozwojowi PPR skutecznie przeszkadzała działalność zbrojnych band ukraińskich i polskich"<ref>Andrzej Daszkiewicz. Międzypartyjne stosunki polityczne w Polsce południowo-wschodniej, lata 1944-1947. Krajowa Agencja Wydawnicza, 1987. str. 67</ref>. Równolegle z działalnością komunistów z Nowotańca, podjęła współpracę wywiadowczą na rzecz [[Armia Czerwona|Armii Czerwonej]] konspiracyjna komórka z [[Sanok]]a<ref>"W skład komórki wchodzili sanoccy komuniści, m.in. Jan i Aniela Hnatuśko, Władysław Leśniak oraz Stanisław i Bolesław Błaszczyk. Do 1943 komórką kierował mjr Armii Czerwonej – Zimin, a następnie płk Kowalenko ps. Wiktor. Działalnością swą grupa objęła obszar aż po Kraków". [[Edward Zając]] Z dziejów Sanoka i powiatu sanockiego w okresie okupacji hitlerowskiej 1939-1944. Księga Pamiątkowa Gimnazjum i Liceum w Sanoku. Sanok, [[1980]], nakład. 3000 egz. Druk. Kraków. str. 57-67 op. cit. Mieczysław Przystasz. s . 241.</ref>.