Sobór lyoński II: Różnice pomiędzy wersjami
[wersja przejrzana] | [wersja przejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m lit. |
ort. |
||
Linia 1:
'''Sobór
== Przebieg soboru ==
Sobór obradował głównie nad problemem ponownego zjednoczenia [[Kościół katolicki|Kościoła Zachodniego]] z [[Cerkiew prawosławna|Wschodnim]]. Dążył do niego zarówno papież [[Grzegorz X]] jak i cesarz [[Michał VIII Paleolog]]. Ten ostatni czynił to jednak jedynie z pobudek czysto politycznych. [[Karol I Andegaweński]], ówczesny władca [[Królestwo Sycylii|Sycylii]], [[Królestwo Neapolu|Neapolu]], [[Andegawenia|Andegawenii]] oraz kilku innych państw i krain, czynił starania zmierzające do odbudowy [[Cesarstwo rzymskie|Imperium Romanum]]. Naturalnie jednym z kroków zmierzających do urzeczywistnienia tego celu było podporządkowanie sobie Bizancjum, przy czym najlepszym rozwiązaniem dla Karola I było przywrócenie w miejsce Cesarstwa Paleologów [[Cesarstwo Łacińskie|Cesarstwa Łacińskiego]]. Zawarcie unii uchroniłoby więc cesarza Michała Paleologa przed ewentualnym, acz coraz bardziej realnym, atakiem łacinników. [[Kościół katolicki]] ze swej strony, warunkiem unii uczynił zaakceptowanie formuły [[filioque]] („''Duch Święty pochodzi odwiecznie od Ojca i od Syna nie jako od dwóch odrębnych początków, ale jako od jednego początku (tamquam ex uno principio)''”) oraz uznanie ważności siedmiu [[sakrament]]ów. Michał Paleolog, reprezentowany w Lyonie przez ekspatriarchę [[Konstantynopol]]a, zgodził się na te warunki oraz przyjął doktrynę o supremacji Stolicy Apostolskiej. Zawarto w ten sposób trwającą zaledwie siedem lat [[
Na soborze ogłoszono nową [[wyprawy krzyżowe|krucjatę]]. Na jej potrzeby zarządzono zbiórkę specjalnej dziesięciny w każdej parafii. Nie doczekała się ona jednak wcielenia w życie, odzew był znikomy.
Linia 17:
== Zobacz też ==
* [[Sobór powszechny]]
* [[Sobór lyoński
* [[Unia florencka]]
* [[Unia Lyońska]]
|