Paleografia: Różnice pomiędzy wersjami

[wersja nieprzejrzana][wersja przejrzana]
Usunięta treść Dodana treść
drobne merytoryczne
m WP:SK, int.
Linia 1:
'''Paleografia''' – jedna z nauk pomocniczych [[Historia|historii]], zajmująca się badaniem rozwoju pisma w procesie historycznym. Paleografia zajmuje się także badaniem środowiska, w jakim żył i tworzył dany pisarz jak również rozpoznawaniem skrótów ([[brachygrafia]]) i „rozszyfrowywaniem” (odczytywaniem) dawnego pisma np. [[Minuskułaminuskuła karolińska]], [[Tekstura gotycka|tekstura]], [[bastarda]], [[antykwa]]. Jest jedną z najwcześniejszych i najważniejszych dziedzin nauk „dających poznawać historię” (Lelewel). Bez znajomości tej nauki badanie źródeł pisanych jest praktycznie niemożliwe. Najważniejsze polskie podręczniki paleografii napisali [[Władysław Semkowicz]] oraz [[Aleksander Gieysztor]].
 
Podstawy paleografii stworzyli na przełomie XVI i XVII w. J. Mabillon i [[benedyktyni|benedyktyn]] [[Bernard de Montfaucon]]. Początków studiów nad starym pismem należy szukać w dziele Jeana Mabillona ''De re diplomatica libri sex'' z [[1681]], zaś nazwy ''paleografia'' użył po raz pierwszy Bernard de Montfaucon w [[1708]] roku w dziele ''Palaeographia Graeca sive De ortu et progressu literarum Graecarum''.
Linia 5:
{{wikisłownik|paleografia}}
 
'''== Zobacz też''' ==
* [[brachygrafia]]